Urodzony 25 stycznia 1913 r. w Warszawie Witold Lutos³awski pozostaje jednym z najwybitniejszych kompozytorów polskich wszech czasów, jego twórczo¶æ za¶ jest kluczowa dla zrozumienia tendencji, kierunków i zmian w muzyce XX-wiecznej. Czerpi±c z wielkiej tradycji europejskiej z dorobku Haydna, Beethovena i Chopina, ale te¿ Debussy’ego i Bartóka Lutos³awski wypracowa³ w³asny jêzyk muzyczny,a jego kompozycje w równej mierze odwo³uj± siê do intelektu i do emocji s³uchacza. Twórczo¶æ Lutos³awskiego przechodzi³a liczne przeobra¿enia stylistyczne, od neoklasycyzmu a¿ do dojrza³ego indywidualnego stylu, a w¶ród licznych arcydzie³ znajduj± siê Koncert na orkiestrê (1954), prze³omowa w dorobku kompozytora Muzyka ¿a³obna (1958), awangardowe Gry weneckie (1961) i Trois poèmes d’Henri Michaux (1963), utwory wokalne, koncerty na fortepian i wiolonczelê czy napisane w ostatnich latach ¿ycia III i IV Symfonia oraz cykl pie¶ni Chantefleurs et Chantefables.

Uhonorowany kilkunastoma doktoratami honoris causa oraz najwa¿niejszymi nagrodami, w tym najwy¿szym polskim odznaczeniem – Orderem Or³a Bia³ego, Lutos³awski, ciesz±c siê miêdzynarodow± s³aw±, pozostawa³ wra¿liwy na potrzeby innych ludzi i rodzinnego kraju. Przez ca³e ¿ycie prowadzi³ dyskretn± dzia³alno¶æ charytatywn±, anga¿owa³ siê tak¿e w wa¿ne ruchy spo³eczne, uczestnicz±c np.w latach 80. w dzia³aniach „Solidarno¶ci”.

Zmar³ w Warszawie 7 lutego 1994 r.

W czêsto cytowanej, niezwykle trafnej, refleksji na temat znaczenia Lutos³awskiego dla kultury muzycznej wybitny muzykolog Micha³ Bristiger – zaraz po ¶mierci kompozytora, 8 lutego 1994 r.
– napisa³: „Jego odej¶cie odczuli¶my jako ból osobisty, a by³o ono sejsmicznym drgnieniem ca³ej naszej kultury. (...) A czym by³ Artysta dla ¶wiata? Czym jest? Czym pozostanie? Punktem odniesienia dla ca³ego rozwoju muzyki w naszym stuleciu (...)”.

Kamila Stêpieñ-Kutera