HomeNowo¶ciO firmieRegulaminTwój koszykKontakt
Sklep numizmatyczny zaprasza, 29 marca 2024 r. U¿ytkownicy online: 495
Poleæ znajonemu  |  Dodaj do ulubionych
Nowo¶ci
2 z³, Zimowe Igrzyska Olimpijskie w Soczi 2014, 2014
NBP - monety Nordic Gold
Cena brutto: 4.50 PLN

20 z³, banknot Bitwa Warszawska 1920, 2020
NBP
Cena brutto: 239.00 PLN

20 z³, banknot Miko³aj Kopernik, 2023
NBP
Cena brutto: 170.00 PLN


Informacje
Plan emisyjny monet
i banknotów w 2018 roku:


Polska Reprezentacja Olimpijska PyeongChang
- 200 zł, 10 zł

Wyklęci przez komunistów żołnierze niezłomni August Emil Fieldorf „Nil”
- 10 zł

Wielcy polscy ekonomiści
Fryderyk Skarbek
- 10zł

Moneta okolicznościowa z napisem 100-lecie odzyskania przez Polskę niepodległości
- 5 zł

Polskie Termopile - Hodów
- 10 zł

100-lecie czynu zbrojnego Polonii amerykańskiej
- 10 zł

Skarby Stanisława Augusta
Henryk Walezy
- 500 zł, 50 zł

Historia monety polskiej boratynka, tymf Jana Kazimierza
- 20 zł

760-lecie Towarzystwa Strzeleckiego Bractwa Kurkowego
w Krakowie
- 10 zł

100-lecie powstania Gimnazjum
i Liceum im. Stefana Batorego
w Warszawie
- 10 zł

POLONIA RESTITUTA
- 10 zł

125-lecie działalności Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie
- 10 zł

Niepodległość
- 20 zł (banknot kolekcjonerski)

Stulecie odzyskania przez Polskę niepodległości – Ignacy Jan Paderewski
- 100 zł, 10 zł

100. rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości
- 1 zł, 2018 zł, 100 zł

Wyklęci przez komunistów żołnierze niezłomni – Hieronim Dekutowski „Zapora”
- 10 zł

100. rocznica wybuchu Powstania Wielkopolskiego
- 200 zł, 10 zł

Wiadomo¶ci

Emisje NBP
Emisja monet NBP 2018

Emisja monet NBP 2017

Emisja monet NBP 2016

Emisja monet NBP 2015

Emisja monet NBP 2014

Emisja monet NBP 2013

Emisja monet NBP 2012

Emisja monet NBP 2011

Emisja monet NBP 2010

Emisja monet NBP 2009

Emisja monet NBP 2008

Emisja monet NBP 2007

Emisje monet NBP 1995 - 2006


 
10 z³, Polscy podró¿nicy i badacze - Henryk Arctowski i Antoni B. Dobrowolski, 2007
Nazwa
10 z³, Polscy podró¿nicy i badacze - Henryk Arctowski i Antoni B. Dobrowolski, 2007

Producent: NBP - srebrne monety

ID: 399

Seria: "Polscy podró¿nicy i badacze"

Stan zachowania monety: I (menniczy)
Nomina³: 10 z³
Stop: Ag 925 (z cyrkoni±)
Stempel: lustrzany
¦rednica: 32,00 mm
Waga: 14,14 g
Wielko¶æ emisji: 57 000 szt.
Cena emisyjna NBP: 65 z³
Data emisji monet: 19.09.2007 r.

Atrakcyjna wizualnie srebrna moneta kolekcjonerska z efektown± cyrkoni± symbolizuj±c± kryszta³ lodu. Ciekawy projekt Ewy Tyc-Karpiñskiej, wspaniale oddaj±cy charakter wyprawy statku "Belgica" na Antarktydê w latach 1897-1899.

Ta moneta to z pewno¶ci± trafna inwestycja i wyj±tkowy okaz w Twojej kolekcji numizmatów.

Celem emisji monet jest upamiêtnienie dzia³alno¶ci dwóch polskich badaczy, których losy nierozerwalnie wi±¿± siê z pioniersk± eksploracj± Antarktyki.



W latach 1897-1899 Antoni Boles³aw Dobrowolski wraz z Henrykiem Arctowskim uczestniczyli w belgijskiej wyprawie antarktycznej Adriena de Gerlache'a. W marcu 1898 roku statek wyprawy - "Belgica" - zosta³ uwiêziony przez lody na Morzu Bellingshausena na 377 dni. Uczestnicy wyprawy dokonali wówczas pierwszego, trzynastomiesiêcznego zimowania na Antarktydzie. Polski podró¿nik i badacz Antoni B. Dobrowolski jest znany przede wszystkim z tego, i¿ jest autorem jedynej oryginalnej pracy polskiej o wyprawach polarnych oraz monografii lodu - "Historia naturalna lodu" (1923). Wa¿ny jest tak¿e fakt, i¿ jako pierwszy ustali³ on symetriê krystalograficzn± kryszta³ków lodu.

Informacje na temat wyprawy na Antarktydê:

Statek, na którym wyprawiono siê na Antarktydê: specjalnie przebudowany do wymogów polarnego rejsu dawny statek wielorybniczy "Patria", który otrzyma³ nowe imiê "Belgica". By³ to stary, ale solidnie zbudowany norweski ¿aglowiec, s³u¿±cy do po³owu fok i wielorybów, na którym zainstalowano dodatkowo maszynê parow±. "Belgica" mia³a 244 tony wyporno¶ci, 30 metrów d³ugo¶ci, 6,5 metra szeroko¶ci i silnik o mocy 35 KM. By³a to trzecia ju¿ z kolei wyprawa polarna - po wcze¶niejszych: "Challengera" (1873-1876) i Nansena na statku "Fram" (1893-1896). Obie wyprawy by³y impulsem do nastêpnych wypraw, w tym "Belgici".

Uczestnicy wyprawy: w wyprawie kierowanej przez kapitana marynarki belgijskiej Adriena de Gerlache de Gomery brali udzia³ polarnicy ró¿nych narodowo¶ci. W¶ród nich byli m. in.: przysz³y zdobywca bieguna po³udniowego Roald Amundsen oraz Frederick Cook, rywalizuj±cy pó¼niej z Robertem Pearym w wy¶cigu do bieguna pó³nocnego.

Polscy uczestnicy wyprawy: w ekspedycji bra³ udzia³ A. Dobrowolski. Do³±czy³ on do za³ogi w ostatniej chwili na miejsce jednego z marynarzy, który zrezygnowa³ z uczestnictwa w rejsie. Z czasem awansowa³ na pomocnika meteorologa i zacz±³ prowadziæ cenne obserwacje geofizyczne. W wyprawie bra³ udzia³ tak¿e H. Arctowski, piastuj±cy w okrêtowej hierarchii wy¿sze stanowisko. By³ oceanografem, glacjologiem, geologiem i meteorologiem wyprawy.

Wiek polskich badaczy: gdy „Belgica" wyp³ywa³a z Antwerpii, Arctowski mia³ 26, a Dobrowolski 25 lat.

Podzia³ zadañ dla cz³onków za³ogi przed wypraw±: Arctowski mia³ zajmowaæ siê chemi±, geologi±, oceanologi± i meteorologi±, Danko - geofizyk±, Rakowitz - zoologi± i botanik±, Lecointe - astronomi± i hydrologi±, de Gerlache wspólnie z Arctowskim - oceanografi±. Dobrowolski - by³ odpowiedzialny za laboratorium i mia³ pomagaæ Arctowskiemu w obserwacjach meteorologicznych.

Data zej¶cia polskich polarników na antarktyczny l±d po raz pierwszy: 30 stycznia 1898 roku.

Okres pobytu badaczy na Antarktydzie: w okowach lodu Polacy spêdzili, wraz z reszt± za³ogi „Belgici", ponad 12 miesiêcy. By³o to pierwsze zimowanie ludzi w Antarktyce. Trwa³o ono od 6 marca 1898 roku, a ostateczne wyzwolenie z jej objêæ nast±pi³o dopiero w dniu 13 marca 1899 roku. W dniu 27 marca 1899 roku uczestnicy wyprawy wp³ynêli do Punta Arenas, gdzie przesiedli siê na szybszy statek p³yn±cy do Europy, za¶ „Belgica” powróci³a do portu w Boulogne-sur-Mer dopiero 30 pa¼dziernika 1899 roku. W czasie pobytu na Antarktyce uczestnicy wyprawy zbudowali na lodzie chatkê i rozpoczêli m. in. sta³e obserwacje fauny i flory, obserwacje meteorologiczne, pomiary grubo¶ci lodu, temperatury i zasolenia wody morskiej oraz natê¿enie pola magnetycznego ziemi, a tak¿e obserwacje zjawisk optycznych w atmosferze. W czasie wyprawy podró¿nicy wykonali wiele nowych map l±dów i wysp, które znalaz³y siê na ich trasie. Zebrali oni mchy i porosty, jak te¿ wspólnie prowadzili obserwacjê zórz polarnych, chmur i opadów ¶niegu. Swoje dok³adne obserwacje meteorologiczne prowadzili - co godzinê i przez ca³± dobê, badaj±c raptowne i falowe przebiegi zmian pogody. Na ich podstawie sporz±dzono przebiegi dobowe, miesiêczne i roczne fizycznych parametrów atmosfery. Arctowski dokona³ analizy zjawisk optycznych zachodz±cych w atmosferze oraz stworzy³ teoriê fal barycznych, zastosowan± nastêpnie w medycynie. Dobrowolski, prowadz±cy w czasie wyprawy badania chmur, okre¶li³ ich rodzaje i wysoko¶æ, zmiany prêdko¶ci w zale¿no¶ci od wysoko¶ci, obserwacje powstawania p³atków ¶niegu i ich symetrii, kszta³tów lodu i szronu, zjawisk krzepniêcia wody i topnienia lodu.

Efekt ekspedycji: w trakcie wyprawy na Antarktydê badacze zgromadzili bogaty materia³ naukowy z zakresu geologii, magnetyzmu ziemskiego, fauny i flory. Po powrocie do Europy Arctowski zaj±³ siê propagowaniem badañ polarnych. Wystêpowa³ te¿ na kongresach i zjazdach naukowych w Berlinie, Pary¿u, Dover, Genewie, Brukseli i Waszyngtonie. Ponadto do roku 1909 opublikowa³ ponad sto prac i artyku³ów naukowych wraz z monografi± na temat ogólnych zmian klimatycznych na kuli ziemskiej. Natomiast Dobrowolski, który zajmowa³ siê fizyk± lodu i ¶niegu oraz badaniami glacjologicznymi, wyda³ monografiê „Historia naturalna lodu”, która by³a jedyn± tego typu publikacj± na ¶wiecie. Wyniki badañ i obserwacji z wyprawy zosta³y opublikowane w ca³o¶ci kosztem rz±du belgijskiego w dziesiêciotomowym dziele pt. „Belgijska wyprawa antarktyczna podró¿y s/y „Belgika” w latach 1897-98-99 pod dowództwem Adriana de Gerlache de Gomery”. Poszczególne tomy ukazywa³y siê w latach 1903-1912. Tomy 3 i 4, obejmuj±ce meteorologiê i zjawiska optyczne w atmosferze, zosta³y opracowane przez Arctowskiego przy wspó³udziale Dobrowolskiego, a tom 5 w ca³o¶ci przez Arctowskiego. Uczony polski wysun±³ w tym dziele szereg nowych, odkrywczych koncepcji naukowych, w tym potwierdzon± pó¼niej przez innych badaczy hipotezê „Antarktandów", czyli pasma górskiego biegn±cego wzd³u¿ niemal ca³ego zachodniego brzegu Ameryki Po³udniowej, pó¼niej zag³êbiaj±cego siê w oceanie i wynurzaj±cego z toni wodnej na Ziemi Grahama oraz s±siednich antarktycznych wyspach. Udowodni³ w ten sposób ³±czno¶æ geologiczn± dwu kontynentów pó³kuli po³udniowej. Opracowa³ te¿ historiê falowego przemieszczania siê cyklonów, wyja¶niaj±c przyczynê g³êbszego ni¿ na innych kontynentach po³o¿enia antarktycznego szelfu (pasma wód przybrze¿nych).

Wybrane pojêcia wyja¶nione przez A. Dobrowolskiego: w swojej pracy „Wyprawy polarne" wydanej 1914 roku - badacz przybli¿y³ Polakom specjalistyczn± terminologiê. Wyja¶ni³ m. in., ¿e „pack" (dzi¶ pisze siê „pak") to wieloletni lód morski, tworz±cy zwykle wielkie pola lodowe, a "icebergi", czyli p³ywaj±ce góry lodowe, „nie morza s± dzieæmi, lecz ziemi”. Rodz± siê po oderwaniu od czo³a lodowców, spe³zaj±cych do oceanu z pancerza lodowego pokrywaj±cego Antarktydê.

Nazwy geograficzne nadane na cze¶æ polskich badaczy: nazwiska obu pierwszych polskich polarników zosta³y utrwalone na mapach ¶wiata. W Antarktyce istniej± Wyspy Dobrowolskiego, na Spitsbergenie lodowiec Dobrowolski-breen, który sp³ywa z Góry Arctowskiego (Arctowskifjellet), w pobli¿u której znajduje siê lodowiec Arctowskiego (Arctowskibreen). Na Antarktydzie spotkaæ mo¿na Pó³wysep Arctowskiego, Szczyt Arctowskiego i Nunatak Arctowskiego. Nazwy te zaproponowali polarnicy szwedzcy i norwescy, miêdzy innymi Roald Amundsen, towarzysz naszych rodaków z wyprawy „Belgiki".

„Budzi podziw dla ogromu pracy, przewa¿nie pionierskiej, dla rozleg³o¶ci zainteresowañ i skali zagadnieñ rzadko daj±cej siê obj±æ przez jednego cz³owieka”.
Henryk Arctowski (s³owa wypowiedziane przez Henryka Arctowskiego pod adresem prof. Romana, znakomicie charakteryzuj±ce jego samego).

Henryk Arctowski (ur. 15.07.1871 r. w Warszawie, zm. 21.02.1958 r. w Waszyngtonie) - polski geograf, geofizyk, podró¿nik, szeroko zwi±zany z badaniami krajów polarnych. By³ synem Karola Artzta. Ukoñczy³ gimnazjum dla ch³opców w Inowroc³awiu. Studiowa³ nauki chemiczne, geologiczne i meteorologiczne w Belgii, Francji, Anglii i Szwajcarii, po czym w latach 1897-1899 wraz z Antonim Boles³awem Dobrowolskim obj±³ kierownictwo naukowe miêdzynarodowej wyprawy do Antarktydy statkiem Belgica.

W latach 1903-1909 kierowa³ stacj± meteorologiczn± obserwatorium w Uccle w Belgii. W roku 1910 bra³ udzia³ we francuskiej wyprawie na Spitsbergen i Lofoty, nastêpnie przez kolejne osiem lat by³ kierownikiem dzia³u przyrodniczego Biblioteki Publicznej w Nowym Jorku. W 1918 r. na konferencjê pokojow± w Wersalu (1919 r.) opracowa³ zawieraj±cy 14 rozdzia³ów, ³±cznie 2,5 tys. stron tekstu, wiele map i wykresów "Raport o Polsce" . W latach 1921-1939 by³ profesorem w Katedrze Geofizyki i Meteorologii na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W 1939 r. wyjecha³ do USA, gdzie w latach 1939-1950 by³ zwi±zany z uczelni± Smithsonian Institution w Waszyngtonie. Dorobek Henryka Arctowskiego z dziedziny badañ polarnych obejmuje ponad 400 opublikowanych prac naukowych. Jego imieniem nazwano polsk± stacjê naukow± w Antarktyce, na Wyspie Króla Jerzego w archipelagu Szetlandów Po³udniowych. Góra Arctowskiego to szczyt wulkaniczny na Antarktydzie Zachodniej o wysoko¶ci 1408 m n.p.m., Pó³wysep Arctowskiego na zachodnim brzegu Pó³wyspu Antarktycznego (Wybrze¿e Danco).

Polska Stacja Antarktyczna im. Henryka Arctowskiego (oficjalna nazwa stacji wg Komitetu Badañ Polarnych PAN (w³a¶ciciela stacji) to Polska Stacja Polarna im. Henryka Arctowskiego) - stacja po³o¿ona jest nad Zatok± Admiralicji na Wyspie Króla Jerzego w archipelagu Szetlandów Po³udniowych (62°10' S, 58°28' W), nazwana na cze¶æ badacza Antarktyki - Henryka Arctowskiego. Stacja zosta³a otwarta w dniu 26 lutego 1977 r. Stacja jest kierowana przez PAN i prowadzi badania w takich dziedzinach jak: oceanografia, geologia, geomorfologia, glacjologia, meteorologia, klimatologia, sejsmologia, magnetyzm oraz ekologia. Oko³o 200 metrów na wschód od zabudowañ stacji usytuowano latarniê morsk±.

Latarnia Morska Arctowski - latarnia morska Polskiej Stacji Antarktycznej im. Henryka Arctowskiego, po³o¿ona na wyspie Króla Jerzego w Antarktyce na wysokim bazaltowym bloku skalnym oko³o 200 metrów na wschód od zabudowañ stacji na cyplu zwanym Hydrographic Rock. Dane techniczne latarni:
* Po³o¿enie: 62°09'35" S 58°27'55" W,
* Wysoko¶æ wie¿y: 6,00 m,
* Wysoko¶æ ¶wiat³a: 20,00 m n.p.m.
* Zasiêg ¶wiat³a - charakterystyka ¶wiat³a: Blaskowe o Blask: 3,0 s o Przerwa: 6,0 s o Okres: 9,0 s.

Henryk Arctowski zmar³ w dniu 21 lutego 1958 r. w Waszyngtonie. Po dwóch latach jego prochy zosta³y sprowadzone do Polski i z³o¿one na Cmentarzu Pow±zkowskim w Warszawie.

Antoni Boles³aw Dobrowolski
(ur. 6.06.1872 r. w Dworszowicach Ko¶cielnych, zm. 27.04.1954 r. w Warszawie) - polski geofizyk, meteorolog i podró¿nik. W m³odo¶ci zosta³ skazany na wiêzienie, a potem zes³any na Kaukaz za dzia³alno¶æ konspiracyjn±. Po ucieczce studiowa³ w Szwajcarii i Belgii fizykê i nauki biologiczne. Antoni B. Dobrowolski w latach 1927-1929 by³ dyrektorem Pañstwowego Instytutu Meteorologicznego. W latach 1929-1949 przewodniczy³ Towarzystwu Geofizyków. By³ inicjatorem utworzenia Obserwatorium Sejsmologicznego w Warszawie. Kierowa³ polskimi pracami badawczymi podczas II roku polarnego (1932-1933). Zorganizowa³ wówczas wyprawe naukow± na Wyspê Nied¼wiedzi±.

Oprócz badañ geofizycznych Dobrowolski zajmowa³ siê równie¿ pedagogik±. Od 1927 do 1938 r. by³ profesorem pedagogiki ogólnej Wolnej Wszechnicy Polskiej. W latach 1946-1954 by³ profesorem pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1952 r. by³ cz³onkiem PAN. Imieniem Dobrowolskiego zosta³a nazwana polska stacja badawcza na Antarktydzie, przekazana przez ZSRR w 1959 r., obecnie czynna w sezonie letnim.

Publikacje Antoniego Boles³awa Dobrowolskiego:
* "Wyprawy polarne" (1914), * "Drogowskazy" (1918), * "Historia naturalna lodu" (1923), * "Mój ¿yciorys naukowy" (1928, 1958), * "Zagadnienia szko³y powszechnej jako zasadnicze zagadnienie naszej cywilizacji" (1932), * "¯ycie w krainach lodu" (1932), * "Mêczennicy polarni" (1933), * "Najpiêkniejsze klejnoty natury. Kryszta³ki lodu i zagadnienie piêkna" (1946), * "Wspomnienia z wyprawy polarnej" (1950), * "Pisma pedagogiczne t. 1-3" (1958-1964).

Stacja im. A. B. Dobrowolskiego - polska stacja polarna po³o¿ona na Antarktydzie w Oazie Bungera na Ziemi Wilkesa. Wspó³rzêdne geograficzne: 66°16'30"S, 100°45'E. Stacja zosta³a za³o¿ona w 1957 przez ZSRR i nazwana Oazis. W 1959 r. zosta³a przekazana Polsce i nadano jej obecn± nazwê na cze¶æ polskiego geofizyka i meteorologa Antoniego Boles³awa Dobrowolskiego. Ze wzglêdu na trudny dostêp (stacja po³o¿ona jest w g³êbi kontynentu) by³a ona stale u¿ytkowana tylko przez krótki okres - obecnie jest stacj± zakonserwowan±, czyli nieczynn±, ale nie opuszczon±. Epizodycznie odwiedzana jest przez polskie ekspedycje polarne.

Antoni Boles³aw Dobrowolski zmar³ w Warszawie w dniu 27 kwietnia 1954 r. Pochowano go na Cmentarzu Wojskowym na Pow±zkach.

Cytaty z prac A. B. Dobrowolskiego

„Pustynia... Bia³a, straszliwie bia³a, granice gin± w przepa¶ciach widnokrêgu. Brzuch oceanu ca³y pokryty lodem. To pack: kry olbrzymie, wielkie, mierne, ¶rednie i malutkie, stare i m³ode, przesz³oroczne i dzisiejsze, od rana. Wody prawie ani krzty. Wszystko zapchane t³umem zamro¿onych fal... Pack ¿yje, oddycha, bo jego morze, matka, ¿yje, oddycha. Cichymi gra piersiami."
A. B. Dobrowolski, 23 lutego 1898 roku, „Dziennik wyprawy na Antarktydê”, rêkopis przechowywany jest w Muzeum Ziemi w Warszawie

„Z pocz±tku sz³o jeszcze jako tako: okrêt do¶æ ³atwo prze¶lizgiwa³ siê przez szczeliny, rozcina³ m³ody lód. Jednak ju¿ 19 lutego statek stan±³ w miejscu, nie mog±c daæ sobie rady z lodami. Za³oga skoczy³a na kry, dr±gami sil±c siê utorowaæ sobie drogê. Posunêli¶my siê kawa³ek naprzód; po po³udniu znów okrêt musia³ siê zatrzymaæ. Przez dni nastêpne posuwali¶my siê wprawdzie trochê, ale niemo¿liwie wolno: jeden krok naprzód, a dwa w ty³.”

„Przybili¶my do tzw. Ziemi Palmera. Tê fantastyczn± „ziemiê" musieli¶my przekszta³ciæ na „archipelag", obejrzana bowiem z bliska, rozprys³a siê na rój wysp i wysepek, z których najwiêksze oznaczyli¶my nazwami Brabantu, Leodjum, Gandawy, Antwerpii. By³ to okres intensywnej pracy: trzeba by³o sporz±dziæ dok³adn± mapê naszych odkryæ.” (30 stycznia 1898 roku)

„Kry siê zlutowa³y; pole lodu nie falowa³o ju¿: lód stê¿a³. 6 marca lody sku³y statek; nie mia³ on ju¿ odt±d w³asnego ruchu: ani naprzód, ani w ty³.”

„Bo wtedy Antarktyda by³a naprawdê sfinksem - ba¶ni± lodow±, w której mg³ach poza polami zamarz³ych fal majaczy³y niepewne urywane kreski, pó³ wieku temu zaznaczone na globusie.”

„W jeden szary poranek we mgle, co grub± warstw± leg³a na fale, zamajaczy³y nagle przed nami jakie¶ widma bia³e, olbrzymie, coraz liczniejsze. Za chwilê otoczy³ nas gêsty t³um „icebergów", wêdrownych gór lodowych. Ry³o to pierwsze nasze spotkanie z lodami; w takiej ci¿bie, w takim bogactwie kszta³tów nie spotykali¶my ich odt±d nigdy. Przez kilka godzin z rzêdu defilowa³ przed nami t³um bia³ych potworów, zmuszaj±c okrêt do ci±g³ego lawirowania, a wartowników do nieustannej, napiêtej baczno¶ci. I oto w samym ¶rodku tej strasznej armji zdarza nam siê wypadek nielada. Przed nami pó³kole rycz±cej piany, zdradzaj±ce ca³y ³añcuch ska³ podwodnych. Nie widzimy go jednak we mgle, nie s³yszymy ryku fal w ogólnym szumie, spowodowanym przez plusk ba³wanów o ko³ysz±ce siê góry lodowe, i ca³± si³± wpadamy na rafy... Byli tacy, co poczerwienieli; byli, co pobledli... Po pó³godzinnym szamotaniu siê, podczas którego icebergi ju¿, ju¿ ociera³y siê o nas, targnê³a wreszcie maszyna, pchnê³a okrêt w ty³ - wyrwali¶my siê!”

„Icebergi nie morza s± dzieæmi, lecz ziemi." („Wyprawy polarne”, wydane w 1914 roku)

„Co w tych wêdrowcach w lód zaczarowanych szczególnie nêci, to nie tylko majestatyczna potêga, fantazja kszta³tów, jak z ba¶ni, ruchy królewskie, to ko³ysanie siê spokojne i wynios³e w¶ród ryku orkanów, pod szturmem rozjuszonych fal, ale zw³aszcza ich Ma³o¶æ ogromna w¶ród ciemnych równin morza, ta Ma³o¶æ iskrzysta, p³omienna, któr± s³oñce pie¶ci i ca³uje, to znowu blada, upiorna, gdy mg³y j± przyæmi±, gdy ksiê¿yc j± mu¶nie.”

*****

2007 SILVER 10 ZLOTY PROOF from the POLISH TRAVELERS & EXPLORERS SERIES: HENRYK ARCTOWSKI & ANTONI BOLES£AW DOBROWOLSKI (NATIONAL BANK OF POLAND)
  • Obverse: on the right, an image of the Eagle established as the state emblem of the Republic of Poland. Below the Eagle an inscription, 10 Z£. At the top, a semicircular inscription, RZECZPOSPOLITA POLSKA, and on the left, diagonally below the inscription, the notation of the year of issue, 2007. To the left from the Eagle, a stylised "Belgica" ship image, below, a stylised iceberg image and an ice-imitating zirconia. The Mint's mark, under the Eagle's left leg.
  • Reverse: images of the busts of Henryk Arctowski and Antoni Boles³aw Dobrowolski. At the bottom, on the left, the image of the Antarctic continent. At the top, a stylised image of an iceberg. In the rim, an inscription, HENRYK ARCTOWSKI 1871-1958, a stylised image of Henryk Arctowski Polish Antarctic Station logo and an inscription, ANTONI B. DOBROWOLSKI 1872-1954.
¼ród³o: NBP, Mennica Polska / Ryszard Badowski, "Odkrywanie ¦wiata. Polacy na sze¶ciu kontynentach", Wikipedia


Pobierz opis w formacie PDF
Dostêpno¶æ: brak




 |  Strona g³ówna  |  Nowo¶ci  |  O firmie  |  Regulamin  |  Aktualny stan koszyka  |  Kontakt  | 
oprogramowanie Sklepy internetowe

Sklep numizmatyczny - Polskie i zagraniczne monety kolekcjonerskie, banknoty polimerowe
Monety z³ote, monety srebrne, monety Kanonizacja Jana Paw³a II, monety okolicznoœciowe 5 z³
Numizmatyka: Z³oto lokacyjne: Z³ote sztabki: Abonament numizmatyczny 2015
Skarby Stanis³awa Augusta, Kanonizacja Jan Pawe³ II
Sitemap