HomeNowo¶ciO firmieRegulaminTwój koszykKontakt
Sklep numizmatyczny zaprasza, 28 marca 2024 r. U¿ytkownicy online: 518
Poleæ znajonemu  |  Dodaj do ulubionych
Nowo¶ci
50 z³, Skarby Stanis³awa Augusta - Stanis³aw Leszczyñski, 2023
NBP
Cena brutto: 1190.00 PLN

1$, Anio³ ¿ycia - srebrna moneta
Mennica Polska: Numizmatyka

10 z³, (SGGW) 200-lecie Szko³y G³ównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, 2016
Mennica Polska: Numizmatyka
Cena brutto: 99.00 PLN


Informacje
Plan emisyjny monet
i banknotów w 2018 roku:


Polska Reprezentacja Olimpijska PyeongChang
- 200 zł, 10 zł

Wyklęci przez komunistów żołnierze niezłomni August Emil Fieldorf „Nil”
- 10 zł

Wielcy polscy ekonomiści
Fryderyk Skarbek
- 10zł

Moneta okolicznościowa z napisem 100-lecie odzyskania przez Polskę niepodległości
- 5 zł

Polskie Termopile - Hodów
- 10 zł

100-lecie czynu zbrojnego Polonii amerykańskiej
- 10 zł

Skarby Stanisława Augusta
Henryk Walezy
- 500 zł, 50 zł

Historia monety polskiej boratynka, tymf Jana Kazimierza
- 20 zł

760-lecie Towarzystwa Strzeleckiego Bractwa Kurkowego
w Krakowie
- 10 zł

100-lecie powstania Gimnazjum
i Liceum im. Stefana Batorego
w Warszawie
- 10 zł

POLONIA RESTITUTA
- 10 zł

125-lecie działalności Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie
- 10 zł

Niepodległość
- 20 zł (banknot kolekcjonerski)

Stulecie odzyskania przez Polskę niepodległości – Ignacy Jan Paderewski
- 100 zł, 10 zł

100. rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości
- 1 zł, 2018 zł, 100 zł

Wyklęci przez komunistów żołnierze niezłomni – Hieronim Dekutowski „Zapora”
- 10 zł

100. rocznica wybuchu Powstania Wielkopolskiego
- 200 zł, 10 zł

Wiadomo¶ci

Emisje NBP
Emisja monet NBP 2018

Emisja monet NBP 2017

Emisja monet NBP 2016

Emisja monet NBP 2015

Emisja monet NBP 2014

Emisja monet NBP 2013

Emisja monet NBP 2012

Emisja monet NBP 2011

Emisja monet NBP 2010

Emisja monet NBP 2009

Emisja monet NBP 2008

Emisja monet NBP 2007

Emisje monet NBP 1995 - 2006


 
2 z³, 90. rocznica utworzenia Najwy¿szej Izby Kontroli, 2009
Nazwa Cena brutto
2 z³, 90. rocznica utworzenia Najwy¿szej Izby Kontroli, 2009
3.00 PLN

Producent: NBP - monety Nordic Gold

ID: 874

Moneta obiegowa 2 z³ - 90. rocznica utworzenia NIK, 2009

Nomina³: 2 z³
Metal: stop CuAl5Zn5Sn1
Stempel: zwyk³y
¦rednica: 27,00 mm
Waga: 8,15 g
Wielko¶æ emisji: 1.200.000 szt.
Data emisji monet w NBP: 4.02.2009 r.

Na rewersie monety obiegowej zosta³ uwieczniony gmach, który jest siedzib± Najwy¿szej Izby Kontroli od jesieni 1985 roku. Budynek ten zosta³ wzniesiony w 1938 roku dla warszawskiego Urzêdu Wojewódzkiego wed³ug projektu architekta Antoniego Dygata, a swoim uk³adem nawi±zuje do barokowych pa³aców magnackich.


"...ktokolwiek grosz publiczny
do swego rozporz±dzenia odbiera,
wydatek onego¿ usprawiedliwiæ winien."
Minister Skarbu Ksiêstwa Warszawskiego,
Tadeusz Dembowski, 1808


Najwy¿sza Izba Kontroli - to instytucja pañstwowa, podlegaj±ca bezpo¶rednio Sejmowi i prowadz±ca kontrole w pañstwie. W zakresie NIK-u jest m.in.: kontrolowanie dzia³alno¶ci organów pañstwa (administracji rz±dowej), NBP, osób prawnych dzia³aj±cych na rzecz pañstwa, organizacji pañstwowych. G³ównym zadaniem prowadzonych przez NIK kontroli jest dostarczanie Sejmowi i opinii publicznej informacji o dzia³aniach pañstwa, które s± oceniane pod k±tem: legalno¶ci, gospodarno¶ci, celowo¶ci oraz rzetelno¶ci. Szczególn±, konstytucyjn± rolê zajmuje opinia NIK w procedurze zatwierdzania przez Parlament sprawozdania bud¿etowego Rz±du.

Historia NIK
Najwy¿sza Izba Kontroli zosta³a powo³ana 8 lutego 1919 na mocy dekretu wydanego przez Naczelnika Pañstwa Józefa Pi³sudskiego z dnia 7 lutego 1919 roku (Dziennik Praw Pañstwa Polskiego z 8 lutego 1919 roku, numer 14, pozycja 183).

Reaktywowana w 1949 jako organ niezale¿ny od rz±du, w latach 1952-1957 w jej miejsce utworzono Ministerstwo Kontroli Pañstwowej, przywrócona po 1957.

Po utworzeniu Ksiêstwa Warszawskiego 1807 r., tworz±c parlament czy te¿ ró¿nego rodzaju organy, w tym organy Kontrolne skorzystano w pewnej czê¶ci ze wzorców francuskich. Na podstawie ustaleñ Drezna 22 VII 1807 r. Napoleon I nadaje konstytucjê Ksiêstwu Warszawskiemu.

W ustawie o konstytucji nie ma jednak wskazañ, co do funkcjonowania kontroli pañstwowej. W dniu 2 III 1809 r. rozpoczê³a swoja dzia³alno¶æ G³ówna Izba Obrachunkowa (GIO), w zwi±zku z dekretem króla Fryderyka Augusta. GIO przygotowywana by³a przez specjaln± komisjê, po¶ród której dominowa³y dwie koncepcje: francuska i pruska." Koncepcja francuska opiera³a siê na wyposa¿eniu Izby w uprawnienia jurysdykcyjne oraz do¶æ szerokie prawa do czynno¶ci pokontrolnych, podczas gdy pruska Izba Obrachunkowa takich uprawnieñ nie posiada³a, prowadz±c zasadniczo kontrolê nastêpcz±, bez mo¿liwo¶ci odwo³ania siê do jakichkolwiek ¶rodków imperatywnych".

Zdecydowano siê na rozwi±zanie francuskie, jednak uprawniania zastosowano takie jak w pruskiej Izbie. Wówczas zmniejszono znaczenie Sejmu a tym samym panuj±cy móg³ powo³ywaæ i kontrolowaæ rz±d za pomoc± GIO. Do sprawnego pe³nienia funkcji kontrolnych powo³ano Najwy¿sza Komisjê Egzaminacyjn±. Ustali³a ona co urzêdnicy powinni umieæ i jak nale¿y sprawdzaæ pozyskiwane przez nich umiejêtno¶ci. Utworzono równie¿ trzyletni± Szko³ê Prawn±, Wy¿sz± Szko³ê Nauk Administracyjnych z dwoma kierunkami Administracja i Prawo. D±¿ono do wykszta³cenia kadry urzêdniczej, posiadaj±cych odpowiednia wiedzê.

Ministrowi Skarbu podporz±dkowano Administracjê Skarbow±. Utworzono jednostki administracyjne skarbu: Biuro Generalne Stempla, Dyrekcjê Loterii oraz wydzia³ Administracji Soli, Kasê Generaln±, Dyrekcjê Generaln± Dóbr i Lasów Narodowych, do lepszego dzia³ania GIO. Poza tym na obszarze Ksiêstwa, czyli w terenie funkcjonowa³y departamentalne Dyrekcje Skarbu wraz z Kas± G³ówn± Dochodów Publicznych. Dyrekcje podlega³y na nadzorowi ministra prefektów.

G³ówna Izba Obrachunkowa sk³ada³a siê z prezesa, któremu podlega³o 4 konsyliarzy jako radcy obrachunkowi, 5 rachmistrzów, 4 kancelistów, pos³ugacz oraz asesorów powo³ywanych i odwo³ywanych przez króla. Je¿eli dochód i rozchód przekracza³ 500 z³ rocznych rachunków wydawanych przez kasy publiczne, to te rachunki kontrolowa³ GIO. Przysy³ane one by³y w okre¶lonym terminie. Ówczesna kontrola GIO mia³a 2 etapy:

* formalny, dokonywali jej rachmistrze
* legalny i zgodny z preliminarzem bud¿etowym, realizowanym przez konsyliarzy i asesorów.

W razie jakich¶ niezgodno¶ci GIO na podstawie Dekretu mog³o kontrolowaæ gospodarno¶æ a nawet celowo¶æ wydatków. Ta kontrola jest mo¿liwa wówczas, gdy pieni±dze nie wp³ynê³y, wp³ynê³y ale w pó¼niejszym terminie lub w innej walucie.

O takich czy podobnych nieprawid³owo¶ciach, GIO informowa³o panuj±cego za pomoc± Rady Stanu.

Rok 1815 przyniós³ zmiany nie tylko w kontroli, ale w terytorium i polityce Polski. By³ to okres upadku Napoleona i obrady kongresu wiedeñskiego. Na jego podstawie utworzono Królestwo Polskie. Pomimo tego kontynuowano istnienie GIO z pewnymi zmianami.

Po nadaniu nowej konstytucji og³oszonej 24 XII 1815 r., przez cara Aleksandra I, art.78 po¶wiêcono regulacji kontroli. Opisano w nim, ¿e Izba zale¿y tylko od króla i ¿e zajmuje siê rewizj± rachunków i zakwitowanie zdaj±cych rachunków. Nazwê zmieniono z GIO na Izbê Obrachunkow± Królestwa Polskiego, z prezesem na czele.

Dzia³alno¶æ Izby polega³a na kontroli rachunków pañstwowych oraz informowaniu o niedoci±gniêciach w³adz wy¿szych. W razie niezgodno¶ci trzyosobowy sk³ad powo³ywany przez Izbê, wydawa³ wyrok. Móg³ on nakazaæ zap³atê zaleg³o¶ci w okre¶lonym terminie. Mo¿liwo¶æ nak³adania kar pieniê¿nych wi±za³a siê z mo¿liwo¶ci± zaskar¿enia wyroków do Rady Stanu, w ci±gu trzech miesiêcy.

Kontroli dokonywano w 2 etapach:

* w pierwszej czê¶ci przez ni¿szych funkcjonariuszy II klasy
* druga przez rachmistrzów I klasy

Izba mia³a mo¿liwo¶æ prowadzenia tzw. superwizji. Polega³o to na sporz±dzaniu kwartalnych sprawozdañ oraz ogólnego raportu o ca³orocznym finansowym stanie pañstwa i przekazaniu go panuj±cemu.

Do pomocy Izbie utworzono Prokuratora Generalnego, powo³anego na podstawie dekretu z 24 XI 1816 r. Podlega³ on rz±dowi.

Poniewa¿ pojawia³y siê g³osy krytykuj±ce ówczesn± Izbê oraz jej zakres dzia³ania, wprowadzono nowe regulacje dekretem z 9(21) VIII 1821 r. Dekret stwierdza³, ¿e Izba to organ scentralizowany z siedzib± w Warszawie. Prezes powo³ywany przez króla na wniosek namiestnika, kierowa³ pracami Izby. Sk³ada³ siê on z 4 cz³onków.

Nadano Izbie mo¿liwo¶æ sk³adania uwag do projektu bud¿etu. Tak te¿ zmiany zatwierdzano po zgodzie panuj±cego lub namiestnika oraz po zapoznaniu siê z opini± Izby.

Kontrola Izby sta³a siê nastêpcza, merytoryczna i formalna wraz z kryteriami legalno¶ci, gospodarno¶ci oraz celowo¶ci wydatków. Izba mog³a udzieliæ zatwierdzenia, je¶li z rachunkiem by³o wszystko w porz±dku, je¶li jednak mia³a zastrze¿enia mog³y one byæ formalne lub merytoryczne. Je¿eli by³o to uchybienie formalne to "Izba mog³a na³o¿yæ karê pieniê¿n± do wysoko¶ci stu z³otych polskich". Przy uchybieniu merytorycznym równie¿ "orzekano karê pieniê¿n± tzw. Decess, z tym ¿e je¶li podstaw± by³a pomy³ka, koñczy³o siê na obowi±zku sp³aty wyznaczonej kwoty, je¶li uchybienie by³o skutkiem przeniewierzenia Izba zawiadamia³a odpowiedni± Komisjê Rz±dow± celem wszczêcia postêpowania s±dowego".

Izba zdawa³a relacje ogólne w trzech czê¶ciach:
a) fundusze pozostaj±ce pod kontrola tzw. Komisji Skarbu
b) fundusze pozostaj±ce do dyspozycji innych Komisji Rz±dowych
c) fundusze depozytowe

Izba Obrachunkowa w porównaniu z GIO mai³a wówczas szersze uprawnienia, dostosowane do polskich realiów. Izba by³a w wiêkszej mierze podporz±dkowana Namiestnikowi, który sprawowa³ nad ni± nadzór.

Dekretem z 29 I 1831 r. wprowadzono zmianê, co do wyboru prezesa Izby. Zwi±zane jest to z powstaniem listopadowym oraz detronizacj± cara, któremu Izba podlega³a.

Podczas chwilowo odzyskanej niepodleg³o¶ci nowy Rz±d stara³ siê sprawnie funkcjonowaæ w okresie powstania. Organizowano i powo³ywano nowe organy do pomocy powstañcom i do walki z Rosj±.

Jednak po pewnym czasie powstanie upad³o i nast±pi³y represje wobec powstañców. Car zlikwidowa³ czê¶æ organów pañstwowych w Królestwie, nadaj±c tzw. Statut Organiczny 26 II 1832 r. Wskazywano w nim, ¿e na czele Najwy¿szej Izby Obrachunkowej ( nazwa przekszta³cona z Izby Obrachunkowej), zajmuj±cej siê rachunkami Królestwa, sta³ Kontroler Generalny. By³ on cz³onkiem Rady Administracyjnej i Rady Stanu. Poszerzono równie¿ zakres kontroli. Komisji Rz±dowej Wojny nadano pe³nomocnictwo kontroli oraz powo³ano specjalny komitet. Oblicza³ on straty, jakie poniós³ skarb pañstwa i poszczególni obywatele w okresie powstania. Mia³ te¿ sprawdziæ stan maj±tkowy Królestwa.

Podczas sk³adanych ogólnych sprawozdañ o stanie finansowym pañstwa "Izba opracowa³a wiele uwag dotycz±cych m.in. postulatu zmiany w obowi±zuj±cej od 1811 r. w Królestwie op³aty stemplowej, usuniêcia niegospodarno¶ci w lasach rz±dowych, zaleca³a po³±czenie Komisji Emerytalnej z Komisj± Ubezpieczeñ, podnosi³a niedogodno¶ci op³at monopolu tytoniowego oraz wnioskowa³a zakoñczenie praktykowanego wydzier¿awienia niesta³ych dochodów miast Królestwa, opowiada³a siê za rozszerzeniem dzia³alno¶ci lombardu warszawskiego. Nale¿y dodaæ, i¿ NIO nie tylko kontrolowa³a wykonanie bud¿etu Królestwa, lecz tak¿e aktywnie uczestniczy³a w fazie jego uk³adania.

Rok 1863 to nastêpny ruch narodowowyzwoleñczy tzw. powstanie styczniowe. Niestety jak poprzednie nie trwa³o d³ugo i zosta³o krwawo st³umione. Po jego upadku car zlikwidowa³ resztê polskiego aparatu pañstwowego, likwiduj±c tym samym resztkê polsko¶ci, rozpoczynaj±c zaostrzon± rusyfikacjê.

Likwidacja nie ominê³a te¿ kontroli pañstwowej, dokonanej 1(13)I 1867 r., kiedy to NIO przesta³o istnieæ. Kontrola ta zosta³a przeniesiona do Petersburga i zast±piona rosyjskimi organami na terenie Królestwa. By³y to cztery Izby z siedzibami kolejno w Warszawie, Lublinie i w £om¿y. Podlega³y one kierownictwu w Petersburgu. Na czele ka¿dej z Izb sta³ zarz±dzaj±cy. Do jego dyspozycji nale¿eli zastêpcy i pomocniczy. Inspektorami byli starsi i m³odsi rewidenci oraz rachmistrz.

Aby odpowiednio dokoñczyæ rewizje rachunków do 1867. Powo³ano Czasow± Izbê Kontroluj±c± w Warszawie. Jej rozwi±zanie nastêpowa³o z dniem ukoñczenia wyznaczonego zadania.

Taki stan rzeczy zwi±zany z kszta³tem kontroli przetrwa³ do 1919 r., kiedy to na nowo tworzona organ kontroli.

Podsumowuj±c dokonania GIO a w pó¼niejszym czasie NIO, by³a to kontrola pañstwowa znajduj±ca siê na czele ówczesnych europejskich kontroli. Rozwija³a siê ona w dobie wojen, gdzie Polska naprzemiennie odzyskiwa³a i traci³a wolno¶æ, by ostatecznie zostaæ jej pozbawion±. Pierwsze pocz±tki kontroli w Polsce jako wyodrêbnionego organu, oparte by³y na wzorcach francuskich. Ulega³a ona przekszta³ceniom dostosowuj±c zasady kontroli do realiów polskich.

Najwiêkszym dokonaniem ówczesnej kontroli by³a mo¿liwo¶æ wgl±du do projektu bud¿etu, kontrola wykonania bud¿etu oraz mo¿liwo¶æ kontroli pod wzglêdem kryteriów legalno¶ci, gospodarno¶ci czy celowo¶ci wydatków.

Polska odzyskuj±c niepodleg³o¶æ po I wojnie ¶wiatowej nareszcie mog³a rozpocz±æ kszta³towanie swojego terytorium oraz organów administracyjnych pañstwa. Dotyczy to równie¿ kontroli, która na podstawie dekretu z 7 II 1919 r. powo³a³a do ¿ycia Najwy¿sz± Izbê Kontroli Pañstwa. Na jego czele sta³ Naczelnik Pañstwa, którym w tamtym okresie by³ Józef Pi³sudski. NIKP zajmowa³ siê:

* kontrol± rachunków w³adz cywilnych wojskowych, zak³adów, przedsiêbiorstw pañstwowych, urzêdów oraz kontrola rachunków zwi±zanych z maj±tkiem pañstwowym,
* kontrol± rachunków zak³adów, fundacji, instytucji, funduszów niepañstwowych otrzymuj±cych dotacjê ze Skarbu Pañstwa
* kontrol± rachunków wydatków dochodów maj±tków i d³ugów wy¿szych jednostek samorz±dowych oraz wiêkszych miast.

NIKP mia³ do dyspozycji trzy rodzaje kontroli: Wstêpn±( zwi±zana by³a w szczególno¶ci z inwestycjami pañstwowymi), Nastêpcz±( zwana równie¿ represyjna), Formaln± ( przedstawiaj± stan faktyczny). W sk³ad NIKP wchodzili: prezes, wiceprezes, radcy. Aparat kontroli podlega³ Naczelnikowi, ale mia³ pewien zawi±zek z Sejmem. Do pomocy NIKP powo³ano 3 Izby terenowe. Ich siedzibami by³y Warszawa, Kielce, Lwów. W pó¼niejszym czasie do³±czy³a w Kowlu, Poznaniu i Krakowie.

W 1921 roku nast±pi³y kolejne zmiany zwi±zane z kontrola pañstwow±. Powodem by³o nadanie nowej konstytucji tzw. Konstytucji Marcowej 17 III 1921 r. Ustawa z 3 czerwca 1921 roku o kontroli pañstwowej, powo³ywa³a do istnienia Najwy¿sz± Izbê Kontroli, zastêpuj±c tym samym NIKP. Za³o¿ono, ¿e bêdzie ona dzia³a³a kolegialnie, podlegaj±c Prezydentowi RP, jednak pozostaj±c niezale¿nym od Rz±du. NIK dzia³a³o na podstawie 2 zasad:

* ka¿dego roku zobowi±zana by³a do uchwalania bud¿ety na nastêpny rok
* przedstawienie rz±dowi sprawozdania z corocznego zamkniêcia rachunków pañstwowych.

W porównaniu do kontroli z 1919 obecna posiada³a dwa rodzaje kontroli by³a to kontrola faktyczna i nastêpcza. Zrezygnowano z wstêpnej, poniewa¿ wiele osób mia³o w±tpliwo¶ci, co do skuteczno¶ci dzia³ania wstêpnego rodzaju kontroli. Sk³ad kontroli pañstwowej ustalony by³ w ustawie, która wskazywa³a, ¿e dzieli³ siê on na: prezesa NIK wraz z dwoma wiceprezesami, NIK, Izby Okrêgowe Kontroli.

"Prezes NIK by³ równorzêdny ministrom, aczkolwiek nie wchodzi³ w sk³ad rz±du, natomiast móg³ zabieraæ g³os na posiedzeniach Sejmu i Senatu, uczestnicz±c osobi¶cie lub deleguj±c swych zastêpców. Na ¿±danie Sejmu lub Senatu obowi±zany by³ udzielaæ informacji lub wyja¶nieñ. Do uprawnieñ Prezesa NIK nale¿a³o coroczne przesy³anie Ministrowi Skarbu preliminarza bud¿etowego Izby celem w³±czenia do bud¿etu pañstwa."

NIK dzieli³o siê na: Kolegium NIK, 4 departamenty, Wydzia³ Personalny.

Kolegium NIK zajmowa³o siê:

* sprawami zwi±zanymi z odwo³aniem od orzeczeñ Departamentów i Izb Okrêgowych
* zamkniêciem rachunków rok ubieg³y
* sprawozdaniami zwi±zanymi z uwagami do bud¿etu
* ustalaniem zasad kontroli oraz rachunkowych i kasowych przepisów
* sprawy do rozstrzygniêcia powierzone przez Prezesa NIK

Ilo¶æ departamentów ustala³ Prezes NIK. W departamentach powo³ywano kolegia. Orzeczenia kolegiów departamentów by³y natychmiastowo wykonywane. Od decyzji kolegiów mo¿na by³o siê odwo³aæ do Kolegium NIK. Ka¿dy kontrolowany podmiot mia³ na to 14 dni.

Zadaniem Kolegialnych departamentów by³o wypowiedzenie siê o rewizji faktycznej i nastêpczej oraz odno¶nie zamkniêcia poszczególnych rachunków.

Na Kolegium NIK sk³adali siê – prezes, 2 wiceprezesów, dyrektorzy departamentów oraz ich zastêpcy. W sk³ad Departamentów wchodzili: dyrektor, radcy, referenci, sekretarze, pomocnicy referentów, rachmistrzowie i kancelistów. Wydzia³ Personalny sk³ada³ siê z - naczelnik, radcy, referenci, archiwi¶ci, rachmistrze, kanceli¶ci.

Izby Okrêgowe Kontroli s± organem równorzêdnym do departamentów NIK. W Izbie tej dzia³a³o kolegium a jej sk³ad z³o¿ony by³ z prezesa, naczelników wydzia³u, wiceprezesa, sekretarzy, radców, referenci, archiwi¶ci, rachmistrze, kanceli¶ci oraz pomocnicy referentów.

"Na pozycjê i rolê NIK pewien wp³yw wywar³a Konstytucja z 23 Kwietnia 1935 roku (Konstytucja Kwietniowa), która stanowi³a, ¿e kontrola pañstwowa jest jednym z organów - obok rz±du, Sejmu, Senatu i s±dów - pozostaj±cym pod zwierzchnictwem Prezydenta Rzeczypospolitej (art.3). W ten sposób Konstytucja podporz±dkowa³a NIK Prezydentowi RP, co znalaz³o odzwierciedlenie w prerogatywach Prezydenta do powo³ywania i odwo³ywania prezesa NIK. W my¶l Konstytucji (art. 77) NIK dzia³a³a na zasadzie kolegialno¶ci, niezawis³o¶ci i niezale¿no¶ci od rz±du. Zasadnicze zadania pozosta³y niezmienne. NIK powo³ywana by³a do kontroli pod wzglêdem finansowym gospodarki pañstwa oraz zwi±zków publicznoprawnych, badania zamkniêæ rachunków pañstwowych oraz corocznego przedstawienia wniosków o absolutorium dla rz±du."

Kolejne lata zwi±zane s± z okresem II wojny ¶wiatowej. Po wkroczeniu Niemców na obszar pañstwa polskiego wszelka polsko¶æ przesta³a istnieæ i funkcjonowaæ dotyczy to ca³ego aparatu pañstwowego i nie tylko.

Tak te¿ "przyjêcie po II wojnie ¶wiatowej nowego ustroju spo³eczno-politycznego, gospodarczego nie pozosta³o bez wp³ywu na kszta³t kontroli pañstwowej. Tu¿ po II wojnie ¶wiatowej nie reaktywowano NIK. Pocz±tkowo jej funkcje kontrolne sprawowa³o Prezydium Krajowej Rady Narodowej za po¶rednictwem Biura Kontroli. Nastêpnie od wej¶cia w ¿ycie ustawy konstytucyjnej z 1947 r., Biuro Kontroli usytuowane zosta³o przy Radzie Pañstwa, która przejê³a kompetencje Prezydium KRN.

Reaktywowanie NIK, zapowiadane we wspomnianej ustawie konstytucyjnej z 1947 r., nast±pi³o na mocy ustawy z dnia 9 marca 1949 r. o kontroli pañstwowej. W ¶wietle tej ustawy NIK stanowi³a organ kontroli niezale¿ny od rz±du, bezpo¶rednio podporz±dkowany Radzie Pañstwa, powo³any przede wszystkim do kontroli dzia³alno¶ci naczelnych w³adz i urzêdów w dziedzinie administracji publicznej i gospodarki narodowej.

NIK obejmowa³ kontrol± równie¿ dzia³ania terenowych organów administracji i jednostek gospodarki, ale tylko w zakresie niezbêdnym dla oceny prawid³owo¶ci dzia³ania naczelnych i centralnych organów administracji. NIK funkcjonowa³a na zasadzie kolegialno¶ci. Kolegium tworzyli Prezes NIK jako przewodnicz±cy oraz wice prezesi. W swej dzia³alno¶ci kontrolnej NIK mog³a siê pos³ugiwaæ kryterium legalno¶ci, rzetelno¶ci, gospodarno¶ci, celowo¶ci w dzia³alno¶ci finansowej, gospodarczej i organizacyjno-administracyjnej oraz zgodno¶ci z ustalonymi wytycznymi polityki pañstwowej i planami gospodarczymi."

¼ród³o: NBP / Mennica Polska SA / NIK / Wikipedia


Pobierz opis w formacie PDF
Dostêpno¶æ: produkt dostêpny




 |  Strona g³ówna  |  Nowo¶ci  |  O firmie  |  Regulamin  |  Aktualny stan koszyka  |  Kontakt  | 
oprogramowanie Sklepy internetowe

Sklep numizmatyczny - Polskie i zagraniczne monety kolekcjonerskie, banknoty polimerowe
Monety z³ote, monety srebrne, monety Kanonizacja Jana Paw³a II, monety okolicznoœciowe 5 z³
Numizmatyka: Z³oto lokacyjne: Z³ote sztabki: Abonament numizmatyczny 2015
Skarby Stanis³awa Augusta, Kanonizacja Jan Pawe³ II
Sitemap