200 zł, Konstanty Ildefons Gałczyński (1905-1953)

Złota moneta kolekcjonerska upamiętniająca wybitnego polskiego pisarza - Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego (1905-1953).

Piękno zaklęte w szlachetnym kruszcu...

Awers: z lewej strony wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej oraz oznaczenie roku emisji: 2005. U góry półkolem napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA. Poniżej oznaczenia roku emisji stylizowany wizerunek dorożki z koniem. U dołu napis: 200ZŁ. Pod lewą łapą orła znak mennicy: M/W.
Rewers: wizerunek Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, poniżej ukośnie odwzorowanie podpisu K.I.Gałczyńskiego oraz napis: 1905-1953. W otoku napis: KONSTANTY ILDEFONS GAŁCZYŃSKI.

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905-1953), pseud. Karakuliambro, wybitny polski poeta. W niezwykle zręczny sposób motywy banalne, pospolite wzbogacał fantastyką i liryzmem. Do charakterystycznych cech jego twórczości należy operowanie paradoksem, kalamburem, błyskotliwym żartem oraz groteską.

Gałczyński związany był z grupą poetycką Kwadryga oraz pismami satyrycznymi i politycznymi stolicy, należał do bohemy artystycznej. Wraz z początkiem II wojny światowej powołany został do wojska, potem trafił do niemieckiej niewoli.

Podczas okupacji jego wiersze ukazały się w drukowanych konspiracyjnie antologiach poezji „Werble wolności” i „Słowo prawdziwe”. Do Polski powrócił w 1946, współpracował m. in. z tygodnikiem „Bluszcz”, „Prosto z Mostu”, „Przekrojem”, „Tygodnikiem Powszechnym” oraz krakowskim kabaretem Siedem kotów. Wiele z jego powojennych utworów - w tym „Poemat dla zdrajcy”, gwałtowny atak na Czesława Miłosza - napisanych zostało pod wpływem nowo obowiązującego socrealizmu.

Poeta wydał m. in. tomiki wierszy „Zaczarowana dorożka” (1948), „Ślubne obrączki” (1949), „Pieśni” (1953). Najbardziej znany za sprawą paradramatycznej serii podszytych absurdem humoresek Teatrzyk Zielona Gęś, w której pojawiła się galeria postaci takich jak Osiołek Porfirion, Hermenegilda Kociubińska czy Zielona Gęś.

W czerwcu 1948 roku pogorszył się stan zdrowia poety, przeszedł on zawał serca. Pomimo tego stworzył on poemat "Kronika olsztyńska", "Niobe" oraz „Wit Stwosz”.

W marcu 1952 roku artysta miał drugi zawał serca, a rankiem 6 grudnia 1953 roku Gałczyński umiera w Warszawie na skutek trzeciego zawału serca. Pogrzeb poety odbył się na cmentarzu wojskowym na Powązkach. Od roku 1998 w Szczecinie organizowany jest prestiżowy konkurs poetycki (biennale), który na cześć poety nazywany jest Gałczynaliami.

źródło: NBP / Mennica Polska / Wikipedia