Tadeusz Makowski (1882 - 1932) - uznany za jednego z najwybitniejszych malarzy polskich XX wieku. Studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W okresie studiów artysta zajmował się projektowaniem lalek, kostiumów i scenografii, a także występami w słynnym kabarecie „Zielony Balonik”. W 1908 roku ukończył Akademię, będąc wyróżniony srebrnym medalem za pracę końcową - projekt dekoracji ściennej. Dostał również roczne stypendium, za które udał się w podróż. Po ukończeniu studiów wyjechał do Paryża, gdzie pozostał do końca życia, ulegając wpływowi kubizmu.

Po wybuchu I wojny światowej malarz podjął decyzję o wyjeździe do Bretanii. Tam nastąpił zwrot ku studiom z natury i powstał szereg realistycznych obrazów, głównie o tematyce pejzażowej i rodzajowej (Rybak z fajką, 1917). Malarz kilkakrotnie spędzał też wakacje w Owerni (Kapela dziecięca, 1922).

Następnie artysta zapoczątkował własny styl, nawiązujący do jego dotychczasowych doświadczeń: kubizmu, dawnego malarstwa niderlandzkiego i holenderskiego, realizmu oraz polskiej sztuki ludowej.


Częstym tematem jego obrazów były dzieci w scenach z życia wiejskiego, teatralnych, maskaradowych i karnawałowych. Dzieci przedstawiane były przez artystę w charakterystyczny sposób: jako małe figurki w spiczastych czapeczkach.

Makowski malował też kompozycje zawodów (Szewc-Le Sabotier) i groteski charakterologiczne (Skąpiec). Malarz stworzył łącznie ponad 600 obrazów olejnych oraz kilka tysięcy rysunków, akwarel i rycin. Artysta nigdy nie założył rodziny, którą zastępowała mu sztuka:

„...Wystawa potrwa dwa tygodnie, moje dzieci są między ludźmi, pozostawione własnemu losowi. Te, które wrócą do pracowni, odnajdą moją dawną tkliwość...”.


Malarz zmarł w Paryżu w wieku 50 lat. Obecnie jest jednym z najpopularniejszych i najbardziej cenionych polskich twórców XX wieku.
źródło: NBP / Mennica Polska / Encyklopedia Powszechna PWN - Warszawa 1974 / Wikipedia