100 dram, Zagrożone Zwierzęta Kaukazu

100 dram, Żbik - srebrna moneta kolekcjonerska z serii "Zwierzęta Kaukazu" bita w Mennicy Polskiej dla Banku Centralnego Armenii.

Zagrożona fauna Kaukazu to piękna seria monet z wizerunkami zagrożonych zwierząt kaukaskich na tle świętej góry Ormian - Araratu. Seria będzie składać się z 12 monet, które będą emitowane po 4 tematy rocznie.

Zalety tej serii to przede wszystkim: doskonała jakość monet wybitych na zlecenie Banku Armenii w Mennicy Polskiej S.A., ciekawy i modny temat w efektownym ujęciu oraz ekstremalnie niski nakład monet.

Wszystkie te atuty dają gwarancję sukcesu tej serii.
Tę serię musisz mieć w swoim zbiorze.

Każda moneta z tej serii to krok w trwającym programie monetarnym „Dziki Świat Kaukazu - Zagrożone Zwierzęta Armenii”. Dlatego też każda z monet przedstawia zwierzę, które jest ujęte w Czerwonej Księdze Armenii, zawierającej listę zagrożonych lub chronionych gatunków. Problem ten został znakomicie zilustrowany dzięki Roussanie i Andrzejowi Nowakowskim. Projektanci monety uwypuklili bowiem ten fakt poprzez dwie czerwone linie, które podkreślają nazwę gatunku danego zwierzęcia w dwóch językach: łacińskim oraz armeńskim.

CAUCASIAN FOREST CAT
This silver commemorative coin depicting Caucasian Forest Cat has been issued by the Central Bank of Armenia under the International Program "Wild World of Caucasus". The Program includes animals that are protected under the Red Book of Armenia. In Armenia, Caucasian Forest Cat can be seen in forests of the southern regions. Hollows of old-grown trees, rocky crevices and clefts, and burrows are home to Caucasian Forest Cat. This species has tended to reduce due to intensified human activity and inadequate combat against vermin.

Designed by Roussana and Andrzey Nowakowscy. Minted in the Mint of Poland.

Żbik (łac. Felis silvestris) - przedstawiciel kotowatych, po raz pierwszy opisany przez Karola Linneusza w 1758 roku (pod nazwą Felis catus), na podstawie wyglądu kota domowego. Obecną nazwę nadał żbikowi w 1775 roku niemiecki przyrodnik Schreber, który w Niemczech obserwował zwierzę w naturze. Wg oficjalnie przyjętej klasyfikacji żbiki (sensu largo) dzieli się na trzy podstawowe grupy: * F. silvestris silvestris (żbik europejski), * Felis silvestris lybica (kot nubijski), * Felis silvestris ornata (kot stepowy).
Występowanie:
Europa, Kaukaz, Azja Mniejsza
Zamieszkuje gęste lasy obszarów górskich. Najlepiej czują się na skraju kompleksów leśnych. Znajdując schronienie wśród drzew, a polując na terenach otwartych: łąkach, śródleśnych polanach, na polach. Szacuje się, że w Polsce we wschodniej części Karpat żyje nie więcej niż 200 żbików.
Pokarm

Żbiki żywią się małymi ssakami, gryzoniami, ptakami, rybami, żabami, małymi sarnami, jelonkami i jagniętami, a czasem nawet polują na owady.
Wygląd
Sierść gęsta i długa jest barwy żółtawoszarej w ciemne pręgi. Powyżej opuszek, na tylnych kończynach czarne plamy.
Długość ciała: 45-90 cm
Długość ogona: 25-40 cm
Wysokość w kłębie: 25-35 cm
Waga: 4-10 kg
Rozwścieczony żbik kładzie uszy płasko po głowie, otwiera szeroko czerwoną paszczę, przeraźliwie parska, jeży sierść i wygina grzbiet w łuk co sprawia, że olbrzymieje.
Rozmnażanie
Ciąża trwa 65-69 dni. Samica rodzi od jednego do czterech młodych. Samice dojrzewają w wieku 10 miesięcy, a samce rok później.
Ochrona
W 1980 roku żbik został wpisany do aneksu II konwencji berneńskiej i w wielu krajach wprowadzono ograniczenia mające służyć ochronie tych kotów.
Inne nazwy:
polski (nazwa staropolska): zdeb, zdbik, żdbik, angielski: wildcat, francuski: chat sauvage, niemiecki: wildkatze, Altwelt-Wildkatze, rosyjski: дикая кошка, дикий кот.
Inne informacje:
* w niewoli żbiki żyją 12-18 lat,
* polują tylko na ziemi nad ranem i o zmierzchu,
* wrogami naturalnymi młodych są łasice i gronostaje, w porównaniu z europejskim żbik afrykański ma krótsze owłosienie i cieńszy ogon,
* z powodu kojarzenia się żbików z kotami domowymi naukowcy uważają, że duża część europejskich drapieżników to mieszańce, tzw. kotożbiki,
* kocięta mimo niewielkich rozmiarów i miłego wyglądu potrafią używać swoich zębów i pazurów.