Na rewersie uwieczniono stylizowany wizerunek katedry pod wezwaniem św. Michała Archanioła w Łomży.
Miasto Łomża - dziewiętnasta moneta z rozpoczętej we wrześniu 2005 r. serii "Historyczne Miasta w Polsce".
Seria
32 monet obiegowych NBP
"Historyczne miasta w Polsce" (2005-2007)
Niepowtarzalna seria składać się będzie z 32 monet i ukazywać do kwietnia 2008 r. Na wyjątkowych monetach upamiętniono miasta o ponad 500-letniej historii, które wniosły szczególny wkład w rozwój poszczególnych regionów i państwowości Polski.
Na rewersie monety uwieczniony jest wizerunek katedry pw. św. Michała Archanioła w Łomży.Łomża - miasto w północno-wschodniej Polsce, w województwie podlaskim, nad rzeką Narew. Leży na historycznie największej ziemi Mazowsza - ziemi łomżyńskiej. Początki Łomży są ściśle związane z grodziskiem położonym o 5 km od obecnego miasta w kierunku wschodnim nad Narwią.
W I poł. XI w. powstaje gródek typu cyplowego, który spłonął pod koniec tego wieku. Gródek ten odbudowano w połowie XII w. z ponowną fortyfikacją terenu i budową wieży pośrodku oraz dwóch wałów podgrodzia.
W Starej Łomży położone jest obok grodziska i związane z początkami Łomży Wzgórze Świętego Wawrzyńca, miejsce, gdzie według tradycji i późnych odpisów z akt kościelnych miał istnieć "kościół parafialny po raz pierwszy ok. roku Pańskiego 1000, na początku religii chrześcijańskiej w Królestwie Polskim". W tym okresie powstał też kościół św. Piotra.
W XIV w., szczególnie po unii polsko-litewskiej, zmniejszyło się bardzo niebezpieczeństwo ciągłych najazdów od strony wschodniej granicy, co sprzyjało rozwojowi osadnictwa, przenoszeniu i lokacji miast na prawie niemieckim. Grody straciły swój charakter obronny, a podgrodzia nabierały większego znaczenia jako centra handlowo-gospodarcze.
Położenie podgrodzia łomżyńskiego było niezbyt dogodne i dlatego Łomża zapewne ze względów gospodarczych została przeniesiona na nowe miejsce umożliwiające lepszy jej rozwój i wytyczenie ulic. Nastąpiło to pod koniec XIV w., o czym świadczy wybudowanie kościoła NMP i św. Rozesłańców na Popowej Górze przed rokiem 1392 oraz przeniesienie parafii ze Starej Łomży w 1410 r.
Jest to dowód, że nowe miejsce było już zasiedlone i zabudowane. Wieś leżąca w pobliżu dawnego grodu otrzymała nazwę Starej Łomży i występuje w najstarszym rejestrze okolicznych wsi z roku 1410. Miasto rozwijało się pomyślnie i znalazło się w warunkach umożliwiających mu nadanie prawa miejskiego. Już w 1400 r. Łomża miała wójta, co świadczy ojej charakterze miejskim.
Dnia 30 sierpnia 1400 r. książę mazowiecki Janusz I zw. Starszym nadał
"w mieście naszym zwanym powszechnie Łomża wójtostwo z czterema włókami, trzecim denarem od jakiejkolwiek osądzonej sprawy w granicach wspomnianego miasta". Ostateczne jednak unormowanie sytuacji prawnej miasta nastąpiło dopiero 15 czerwca 1418 r. Ten sam książę Janusz I nadał Łomży specjalnym przywilejem prawo miejskie chełmińskie.
Był to bardzo ważny moment, ponieważ potwierdzał pod względem prawnym charakter miejski Łomży. II wojna światowa przyniosła ze sobą zniszczenia. Miasto zostało zniszczone w ponad 70 %. W wyniku deportacji i mordów liczba ludności zmalała o 60%. Wyzwolenie Łomży nastąpiło 13 września 1944 r.
Po wyzwoleniu odbudowano starą część miasta i nastąpił szybki rozwój przemysłu. Reforma podziału administracyjnego kraju w 1975 r. spowodowała powstanie województwa łomżyńskiego. Rozwinęło się budownictwo mieszkaniowe, podwoiła się liczba mieszkańców.
W 1998 r. w ramach reformy administracyjnej Polski, znaczna część dawnego województwa łomżyńskiego znalazła się w województwie podlaskim. Od 28 października 1925 r. Łomża jest stolicą Diecezji Łomżyńskiej Kościoła rzymskokatolickiego. Łomża położona jest na terenie Zielonych Płuc Polski.
W sąsiedztwie miasta znajduje się Łomżyński Park Krajobrazowy Doliny Narwi oraz Rezerwat przyrody "Rycerski Kierz". Ok. 25 km na płn.-wsch., zlokalizowany jest Biebrzański Park Narodowy. Łomża słynie z walorów turystycznych, pomników przyrody, ale także ze swoich zabytków neoklasycystycznych, gotyckiej katedry i cmentarza żydowskiego.
źródło: NBP / Wikipedia - wolna encyklopedia