"Więc ja chciałbym twoje serce ocalić od zapomnienia."
Konstanty Ildefons Gałczyński


Konstanty Ildefons Gałczyński (1905-1953) - znany polski poeta urodził się 23 stycznia 1905 roku w Warszawie. Pierwszy wiersz początkującego poety wydrukowano bezpośrednio przed jego maturą w roku 1923, w czasopiśmie "Rzeczpospolita". Następnie rozpoczął on współpracę z "Cyrulikiem Warszawskim" i napisał pierwszą powieść pod tytułem "Porfirion Osiełek, czyli Klub Świętokradców". Gałczyński związany był z grupą poetycką Kwadryga oraz pismami satyrycznymi i politycznymi stolicy, należał do bohemy artystycznej. Wraz z początkiem II wojny światowej powołany został do wojska, potem trafił do niemieckiej niewoli. Podczas okupacji jego wiersze ukazały się w drukowanych konspiracyjnie antologiach poezji „Werble wolności” i „Słowo prawdziwe”.

Poeta powrócił do Polski w roku 1946, a następnie podjął współpracę m. in. z tygodnikiem „Bluszcz”, „Prosto z Mostu”, „Przekrojem”, „Tygodnikiem Powszechnym” oraz krakowskim kabaretem Siedem kotów. Wiele z jego powojennych utworów - w tym „Poemat dla zdrajcy”, gwałtowny atak na Czesława Miłosza - napisanych zostało pod wpływem nowo obowiązującego socrealizmu. Wydał m. in. tomiki wierszy „Zaczarowana dorożka” (1948), „Ślubne obrączki” (1949), „Pieśni” (1953). Najbardziej znany za sprawą paradramatycznej serii podszytych absurdem humoresek Teatrzyk Zielona Gęś, w której pojawiła się galeria postaci takich jak Osiołek Porfirion, Hermenegilda Kociubińska czy Zielona Gęś. W czerwcu 1948 roku pogorszył się stan zdrowia poety, przeszedł on zawał serca. Pomimo tego stworzył on poemat "Kronika olsztyńska", "Niobe" oraz „Wit Stwosz”. W marcu 1952 roku artysta miał drugi zawał serca, a rankiem 6 grudnia 1953 roku Gałczyński zmarł w Warszawie na skutek trzeciego zawału serca. Pogrzeb poety odbył się na cmentarzu wojskowym na Powązkach. Od roku 1998 w Szczecinie organizowany jest prestiżowy konkurs poetycki (biennale), który na cześć poety nazywany jest Gałczynaliami.
źródło: wikipedia - wolna encyklopedia