Sklep internetowy: www.numizmatyczny.pl
2 zł, Zwierzęta świata - Świstak (łac. Marmota marmota), 2006
previous next contents

numizmatyka

"A świstak siedzi i zawija w te sreberka."

Moneta NG z sympatycznym świstakiem, ujętym w Polskiej Czerwonej Książce jako gatunek należący do kategorii zwierząt szczególnie zagrożonych.

Moneta obiegowa 2 zł - Zwierzęta świata - Świstak, 2006

Nominał:
2 zł
Metal: stop CuAl5Zn5Sn1
Stempel: zwykły
Średnica: 27,00 mm
Waga: 8,15 g
Wielkość emisji: 1.100.000 szt.
Data emisji monet:
 28.02.2006 r.

"A świstak siedzi i zawija w te sreberka."

Moneta obiegowa wykonana przez Mennicę Polską z nordyckiego złota.

Na monecie przedstawiono
sympatyczne zwierzę - świstaka, który ujęty jest w Polskiej Czerwonej Książce jako gatunek należący do kategorii zwierząt szczególnie zagrożonych.

świstak Moneta obiegowa 2 zł - Zwierzęta świata

Zamów ta monetę już dziś i przekonaj się, że wartość monet z popularnej serii "Zwierzęta świata" z czasem znacząco wzrośnie !

  • Awers: wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej. Pod orłem oznaczenie roku emisji: 2006, poniżej napis: ZŁ 2 ZŁ. Po bokach orła wizerunek flagi państwowej. U góry półkolem napis: RZECZPOSPOLITA POLSKA. Pod lewą łapą orła znak mennicy: M/W.
  • Rewers: z lewej strony wizerunek dorosłego świstaka stojącego na tylnych łapach. Z prawej strony wizerunek młodego świstaka, siedzącego na górskiej skale. W tle stylizowany wizerunek krajobrazu górskiego. U góry półkolem napis: ŚWISTAK - Marmota marmota.  
  • Na boku: ośmiokrotnie powtórzony napis: NBP, co drugi odwrócony o 180 stopni, rozdzielony gwiazdkami.

  • Projektant awersu monety: Ewa Tyc-Karpińska
  • Projektant rewersu monety: Andrzej Nowakowski

 *****
 
Świstak (łac. Marmota marmota) zamieszkuje Alpy i niektóre pasma Karpat, sztucznie został wprowadzony w Pirenejach. W Polsce zamieszkuje jedynie wysokie rejony Tatr w niewielkiej liczbie osobników.

Długość ciała wynosi od 42 do 54 cm, długość ogona 13 - 16 cm, waga ciała: 2,3 - 5,7 kg. Barwa świstaka jest zmienna - od żółtawobrązowej do czerwonawej lub szarej. Wierzch głowy jest zawsze czarny, boki ciała i nogi - żółtawoszare.

Obecnie żyje 14 gatunków tego zwierzęcia. Wszystkie gatunki są do siebie podobne i różnią się jedynie barwą futra. Najbardziej rozpowszechniony w Europie jest świstak alpejski, dzielący się na dwa podgatunki: Marmota marmota marmota zamieszkujący całe góry Europy oprócz Tatr w Polsce i w Słowacji oraz Marmota marmota latirostius - świstak tatrzański.

Świstak to gatunek wysokogórski, przebywa w piętrze hal i turni w miejscach trudno dostępnych. Unika okolic ruchliwych szlaków turystycznych. Kopie nory - głębokie na ok. 1 m i osiągające długość do 10 m. Służą mu one jako komora lęgowa, do ucieczki w razie zagrożenia, a w zimie spędza w nich sen zimowy.

Zwierzątko to prowadzi stadny tryb życia. Jest bardzo ostrożne i płochliwe. W czasie żerowania stada - zawsze jakiś osobnik stoi na czatach. Zwykle zajmuje wtedy pozycję, z której dobrze widać na wszystkie strony i staje „na słupka”.

W razie zagrożenia wydaje głośny świst, od którego pochodzi właśnie nazwa gatunku. Tak zaalarmowane stado błyskawicznie kryje się w doskonale sobie znanych wejściach do nor. Świstaki żerują wyłącznie w dzień, szczególnie przy pięknej, słonecznej pogodzie.

Żywią się wyłącznie roślinami, zarówno nadziemnymi pędami, jak i bulwami i korzeniami. Szczególnie intensywnie żerują jesienią, przed zapadnięciem w sen zimowy, aby zgromadzić zapasy tłuszczu, niezbędne do przetrwania zimy.

Na zimę całe stadko świstaków kryje się głęboko w norach, zatykając wylot nory trawą i korzeniami. Sen zimowy trwa długo - od września do kwietnia.

Ciąża trwa 33-34 dni, rodzi się od 1 do 7 młodych. Samica rodzi tylko 1 raz w ciągu roku. Młode są ślepe i niedołężne, otwierają oczy dopiero po ok. 20 dniach. Po ok. 40 dniach zaczynają już wychodzić z nory, ale matka żywi je mlekiem przez 2 miesiące.

Dojrzewają płciowo po 4 latach. Długość życia świstaka wynosi 15 - 18 lat. Jeszcze na początku wieku był obiektem zainteresowania kłusowników, którzy sprzedawali „świstacze sadło” jako remedium na wiele dolegliwości.


Obecnie w Polsce świstak podlega całkowitej ochronie prawnej i figuruje w Polskiej Czerwonej Książce jako gatunek należący do kategorii zwierząt szczególnie zagrożonych.

źródło: NBP / Mennica Polska / Wikipedia - wolna encyklopedia

previous next contents

Valid HTML 4.0!