Sklep internetowy: www.numizmatyczny.pl
2 zł, Zwierzęta świata - Świstak (łac. Marmota marmota), 2006
"A świstak siedzi i zawija w te sreberka."
Moneta NG z sympatycznym świstakiem, ujętym w Polskiej Czerwonej Książce jako gatunek należący do kategorii zwierząt szczególnie zagrożonych.
Moneta obiegowa 2 zł - Zwierzęta
świata - Świstak, 2006
Nominał: 2 zł
Metal: stop
CuAl5Zn5Sn1
Stempel:
zwykły
Średnica: 27,00
mm
Waga: 8,15 g
Wielkość emisji:
1.100.000 szt.
Data emisji monet: 28.02.2006 r.
"A
świstak siedzi i zawija w te sreberka."
Moneta obiegowa wykonana
przez Mennicę Polską z nordyckiego złota.
Na monecie przedstawiono sympatyczne zwierzę - świstaka,
który ujęty jest w Polskiej Czerwonej Książce jako gatunek
należący do kategorii zwierząt szczególnie zagrożonych.
Zamów ta monetę
już dziś i przekonaj się, że wartość monet z popularnej serii
"Zwierzęta świata" z czasem znacząco wzrośnie !
- Awers: wizerunek
orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej. Pod orłem oznaczenie
roku emisji: 2006, poniżej napis: ZŁ 2 ZŁ. Po bokach orła wizerunek
flagi państwowej. U góry półkolem napis:
RZECZPOSPOLITA POLSKA. Pod lewą łapą orła znak mennicy: M/W.
- Rewers: z lewej
strony wizerunek dorosłego świstaka stojącego na tylnych łapach. Z
prawej strony wizerunek młodego świstaka, siedzącego na
górskiej skale. W tle stylizowany wizerunek krajobrazu
górskiego. U góry półkolem napis:
ŚWISTAK - Marmota marmota.
- Na boku: ośmiokrotnie
powtórzony napis: NBP, co drugi odwrócony o 180
stopni, rozdzielony gwiazdkami.
- Projektant awersu monety: Ewa
Tyc-Karpińska
- Projektant rewersu monety: Andrzej
Nowakowski
*****
Świstak (łac. Marmota marmota)
zamieszkuje Alpy i niektóre pasma Karpat, sztucznie został
wprowadzony w Pirenejach. W Polsce zamieszkuje jedynie wysokie rejony
Tatr w niewielkiej liczbie osobników.
Długość ciała wynosi od 42 do 54 cm, długość ogona 13 - 16 cm, waga
ciała: 2,3 - 5,7 kg. Barwa świstaka jest zmienna - od
żółtawobrązowej do czerwonawej lub szarej. Wierzch głowy
jest zawsze czarny, boki ciała i nogi - żółtawoszare.
Obecnie żyje 14 gatunków tego zwierzęcia. Wszystkie gatunki
są do siebie podobne i różnią się jedynie barwą futra.
Najbardziej rozpowszechniony w Europie jest świstak alpejski, dzielący
się na dwa podgatunki: Marmota marmota marmota zamieszkujący całe
góry Europy oprócz Tatr w Polsce i w Słowacji
oraz Marmota marmota latirostius - świstak tatrzański.
Świstak to gatunek wysokogórski, przebywa w piętrze hal i
turni w miejscach trudno dostępnych. Unika okolic ruchliwych
szlaków turystycznych. Kopie nory - głębokie na ok. 1 m i
osiągające długość do 10 m. Służą mu one jako komora lęgowa, do
ucieczki w razie zagrożenia, a w zimie spędza w nich sen zimowy.
Zwierzątko
to prowadzi stadny tryb życia. Jest bardzo ostrożne i płochliwe. W
czasie żerowania stada - zawsze jakiś osobnik stoi na czatach. Zwykle
zajmuje wtedy pozycję, z której dobrze widać na wszystkie
strony i staje „na słupka”.
W razie zagrożenia wydaje głośny świst, od którego pochodzi
właśnie nazwa gatunku. Tak zaalarmowane stado błyskawicznie kryje się w
doskonale sobie znanych wejściach do nor. Świstaki żerują wyłącznie w
dzień, szczególnie przy pięknej, słonecznej pogodzie.
Żywią się wyłącznie roślinami, zarówno nadziemnymi pędami,
jak i bulwami i korzeniami. Szczególnie intensywnie żerują
jesienią, przed zapadnięciem w sen zimowy, aby zgromadzić zapasy
tłuszczu, niezbędne do przetrwania zimy.
Na zimę całe stadko świstaków kryje się głęboko w norach,
zatykając wylot nory trawą i korzeniami. Sen zimowy trwa długo - od
września do kwietnia.
Ciąża trwa 33-34 dni, rodzi się od 1 do 7 młodych. Samica rodzi tylko 1
raz w ciągu roku. Młode są ślepe i niedołężne, otwierają oczy dopiero
po ok. 20 dniach. Po ok. 40 dniach zaczynają już wychodzić z nory, ale
matka żywi je mlekiem przez 2 miesiące.
Dojrzewają płciowo po 4 latach. Długość życia świstaka wynosi 15 - 18
lat. Jeszcze na początku wieku był obiektem zainteresowania
kłusowników, którzy sprzedawali
„świstacze sadło” jako remedium na wiele
dolegliwości.
Obecnie w Polsce
świstak podlega całkowitej ochronie prawnej i figuruje w Polskiej
Czerwonej Książce jako gatunek należący do kategorii zwierząt
szczególnie zagrożonych.
źródło:
NBP / Mennica Polska / Wikipedia - wolna encyklopedia