Kolekcja: Srebrne monety o tematyce artystycznej
Seria:"Malarze Świata" ("Painters of the World")

 
Emitent: Księstwo Andory
Producent: Mennica Polska S. A.
Stan zachowania monety: I (menniczy)
Nominał: 10 dinerów (10 diners)
Srebro: Ag 925
Techniki dodatkowe: tampondruk, trawienie (etching)
Stempel: lustrzany + oksydowana wkładka
Wymiary: 28 mm x 40 mm
Waga: 28,28 g
Wielkość emisji: 15.000 szt.
Data emisji: 29.01.2010 r.
Projektant: Urszula Walerzak
W zestawie: srebrna moneta kolekcjonerska w kapsule ochronnej, certyfikat autentyczności Mennicy Polskiej

Albrecht Dürer - nowość z wykorzystaniem unikatowej w skali światowej technologii trawienia - oksydowanej wkładki!


Albrecht Dürer - to ósma w kolejności srebrna moneta kolekcjonerska z międzynarodowej serii pięknych monet, cieszącej się uznaniem kolekcjonerów na całym świecie - "Malarze Świata" ("Painters of the World"), z której każda moneta to po części dzieło sztuki.


W historii ludzkości ludzie od wieków interesowali się i interesują nadal sztuką, w tym malarstwem. Niektórzy kupują oryginalne dzieła artystów, inni kolekcjonują reprodukcje obrazów, podczas gdy inni czerpią przyjemność z kolekcjonowania wyjątkowych przedmiotów, w tym monet kolekcjonerskich uwieczniających te piękne obrazy.


Popularna wśród kolekcjonerów seria srebrnych monet kolekcjonerskich „Malarze Świata”, rozpoczęta w 2006 roku, wzbogaciła się o kolejną wyemitowaną przez Księstwo Andory, siódmą monetę poświęconą wybitnemu niemieckiemu malarzowi Albrechtowi Dürerowi.

• Ósma moneta z międzynarodowej serii “Malarze Świata”
  
• Srebro próby Ag 925
  
• Dodatek w postaci tampondruku i unikatowej w skali światowej technologii - oksydowanej wkładki
  
• Oryginalny prezent dla miłośników sztuki
  
• Limitowana ilość dostępna na polskim rynku
  

"Malarze Świata" to międzynarodowa niezwykła seria srebrnych monet kolekcjonerskich, która została rozpoczęta w 2006 roku.Seria jest dedykowana najbardziej znanym malarzom na świecie.

Wszystkie monety mają kształt prostokąta i przedstawiają poszczególne wizerunki malarzy oraz wybrane reprodukcji części ich wspaniałych wielkich dzieł, przez co każda moneta jest po części dziełem sztuki.

• Awers: środkowa część monety przedstawia miedzioryt „Adam i Ewa” - jedną z najsławniejszych rycin autorstwa Albrechta Dürera. Po lewej stronie - pionowy napis w języku katalońskim „PRINCIPAT D’ANDORRA” (Księstwo Andory), w dolnej części (po lewej) herb państwowy Andory, a pod nim historyczny znak menniczy „MW”. Pod ryciną „Adam i Ewa”, z prawej strony, rok emisji: 2010 oraz nominał monety 10 D. (dinerów).
  
  
• Rewers: w lewej części monety: autoportret Albrechta Dürera. Poniżej - stylizowana inskrypcja „Albrecht Dürer 1471-1528” (data urodzin i śmierci malarza) oraz jego inicjały. W tle - obraz jego pędzla „Adoracja Świętej Trójcy”.
  

Albrecht Dürer (21.05.1471 r. - 6.04.1528 r.) jest uważany za najwybitniejszego przedstawiciela renesansu północnego i jednego z najlepszych grafików wszech czasów.

Jest znany z dzieł o tematyce religijnej, licznych portretów i autoportretów. Został doceniony za ogromny wkład włożony w rozwinięcie techniki trawienia.

Mennica Polska dla uatrakcyjnienia kolejnej z serii monety postanowiła zastosować wyróżniającą się na tle kolekcji metodę trawienia.

Niskonakładowa moneta projektu Urszuli Walerzak ma kształt przypominający obrazy słynnego malarza. Posiada ponadto te same parametry techniczne: wymiary, wagę i opakowanie, jak polskie klipy z serii "Polscy Malarze", zatem będzie estetycznie komponować się z tymi monetami w jednej kolekcji.

Kolejną zaletą tej pięknie prezentującej się monety, jak i całej serii, jest jej relatywnie niski nakład.

Istotny jest także międzynarodowy charakter serii "Malarze Świata". Jest to bowiem dzieło tworzone przez Mennicę Polską we współpracy z emitentami różnych państw.

W ramach tej ciekawej serii "Malarze Świata" kolejno zostały wyemitowane następujące monety ("wchodząc" w nazwę monety, poznasz jej pełną specyfikację):

"Ars longa, vita brevis."
"Sztuka trwa, życie przemija."
Hipokrates

„Należy przy tym stwierdzić, że wykształcony, doświadczony artysta może bardziej pokazać swą moc i wiedzę w nieforemnej, chłopskiej postaci i w dziele o drobnych rozmiarach, niż niejeden inny w swym wielkim dziele (…) Dlatego niejeden może narysować coś piórem w jeden dzień na połowie arkusza papieru albo wyciąć coś dłutkiem na małym klocku – i to może być bardziej pełne sztuki i lepsze niż wielkie dzieło innego, który pracuje nad nim cały rok z największym staraniem (…) Bóg pozwala bowiem nieraz komuś nauczyć się i pojąć, jak robić rzeczy dobre, tak że nikogo w tym czasie równego mu nie można znaleźć i że nikt taki od dawna przed nim nie istniał ani rychło po nim nie przyjdzie”.

Albrecht Dürer (1471-1528)

Obraz Autoportret (1498)

Albrecht Dürer (ur. 21 maja 1471 w Norymberdze; zm. 6 kwietnia 1528 tamże) - niemiecki malarz i grafik, teoretyk sztuki, uważany jest za najwybitniejszego artystę niemieckiego renesansu.

Biografia

Dzieciństwo i młodość

Ojciec Dürera, również Albrecht, urodził się w węgierskiej wsi Eytas. W roku 1455 przybył do Norymbergi[1], gdzie zajął się złotnictwem. W 1467 ożenił się z Barbarą Holper, córką swojego mistrza. Z osiemnaściorga dzieci, Albrecht był trzecim. Jego brat, Hans Dürer, również poświęcił się sztuce, pracując na dworze króla Zygmunta Starego w Krakowie. Albrecht Dürer (ojciec), kształcił syna w złotnictwie już od wczesnej młodości.

Ponieważ ojciec uczył się swego fachu u mistrzów niderlandzkich, stąd młody Albrecht od początku poznał sztukę wypływającą z tradycji Jana van Eycka i Rogera van der Weyden, ponadto zaznajomił się z techniką rytu, co miało ważny wpływ na jego dalszy rozwój artystyczny.

Z tego czasu pochodzi jego popiersie, które narysował mając 13 lat (1484, Albertina, Wiedeń)[2] oraz Madonna z dwoma aniołami (1485). W latach 1485-1490 terminował u norymberskiego malarza Michaela Wolgemuta.

Od Wielkanocy 1490 do Zielonych Świątek 1494 wędrował Dürer przez Górną Nadrenię. Była to pierwsza z trzech wielkich podróży jego życia, której dokładna droga nie jest znana. Niewykluczone, że udał się później do Niderlandów bądź Westfalii czy Palatynatu, nim w 1491 zatrzymał się w Alzacji, a nie spotkawszy już w Colmarze zmarłego 2 lutego 1491 Martina Schongauera, wybitnego grafika, powrócił do Bazylei, gdzie korzystał z gościny brata Schongauera, Georga.

Jesienią 1493 Dürer opuścił Bazyleę i przybył do Strasburga. Jego pobyt w tym mieście jest udokumentowany m.in. drzeworytem w Opus speciale Missarum Grüningena, wydanym w listopadzie 1493. Najwyraźniej jakiś czas potem został wezwany do powrotu do domu, gdyż po 18 maja 1494 był już w Norymberdze, gdzie 7 lipca 1494 poślubił piękną i zamożną Agnes Frey (zm. 1539), córkę norymberskiego mieszczanina. W ciągu następnych lat, do 1500, namalował akwarelą serię małych pejzaży - inspiracją do nich była rodzinna Norymberga oraz podróż do Wenecji, którą rozpoczął jesienią 1494, a zakończył w maju 1495.

Lata 1497-1505

Dürer usamodzielnił się w roku 1497. W pierwszym okresie swojej działalności artystycznej stworzył kilka portretów, namalował też parę autoportretów. Z 1500 r. pochodzi mały Chrystus na krzyżu (obecnie w Galerii Drezdeńskiej, obrazek o niewysłowionej finezji wykonania, oraz - z tego samego okresu - detale ołtarzy w Dreźnie (Maria z Dzieciątkiem i Ukrzyżowanie Chrystusa).

Głównie jednak poświęcał swój czas grawiurom i drzeworytom - rycinom do książek. Osobliwie szybko zajął się miedziorytnictwem: pierwszy datowany sztych pochodzi z roku 1497, jednakże istnieją z pewnością starsze, nie datowane. Z tegoż czasu pochodzi również Objawienie Janowe (Apocalypsis cum figuris) (1498), cykl szesnastu drzeworytów oraz miedzioryt Adam i Ewa.

Podróż do Wenecji 1505-1506

Jesienią 1505 Dürer udał się w drugą podróż do Wenecji, gdzie działali już wówczas najwięksi mistrzowie szkoły weneckiej: Tycjan, Giorgione, Palma il Vecchio, a przede wszystkim Giovanni Bellini, który najbardziej wpłynął na artystę[1].

O ile już wcześniej jego pierwsze studia, jego praca i talent nauczyły go cenić wartość poprawności i wierności rysunku rzeczywistości, tutaj olśniła go niesamowita głębia i potencjał kolorystyki. Niemieccy kupcy w Wenecji zamówili dla tamtejszego kościoła św. Bartłomieja duży obraz Matki Boskiej Różańcowej, nabyty później za pokaźną kwotę przez cesarza Rudolfa II, który przekazał go do Klasztoru Strachowskiego (1506, Galeria Narodowa, Praga)[3].

Przedstawia on ukoronowanie Madonny przez dwóch aniołów. Maria podaje Cesarzowi wieniec z róż, Dzieciątko Jezus - Papieżowi , takoż św. Dominik i liczni aniołowie - zgromadzonym wokół ludziom. W poważnie zniszczonym poprzez przemalowania obrazie wyraźnie widać wpływy weneckie.

Jakkolwiek w Wenecji Dürer zyskał rozgłos, a rada miejska była skłonna zapłacić 200 dukatów za roczny pobyt w mieście, późną jesienią roku 1506 opuścił Włochy i udał się w podróż powrotną do domu.

Lata 1506-1514

Malarstwo

Z pierwszych dzieł Dürera po powrocie z Włoch należy wymienić portret młodzieńca (1507, obecnie w zbiorach Kunsthistorisches Museum w Wiedniu), dwa obrazy przedstawiające Adama i Ewę w Raju (namalowany w 1507 na zamówienie rajców norymberskich) wzorowane na wcześniejszym miedziorycie, przy czym artysta za pomocą języka malarskiego wypracował kanon piękna człowieka.

W latach 1507 i 1508 zajmował się obrazem zamówionym przez elektora saskiego księcia Fryderyka Mądrego dla kolegiaty w Wittenberdze (obecnie w Kunsthistorisches Museum w Wiedniu), którego tematem była męka dziesięciu tysięcy chrześcijan za króla perskiego Sapora. Po jego ukończeniu Dürer rozpoczął pracę nad słynnym Wniebowzięciem NMP, które Jakub Heller do ołtarza kościoła Dominikanów we Frankfurcie nad Menem. Obraz przyniósł zakonnikom, którzy pokazywali go za opłatą, niemałe dochody.

Po tym, gdy cesarz Rudolf bezskutecznie zaoferował zań 100 000 guldenów, został on nabyty przez elektora saskiego Maksymiliana I za kwotę 1000 talarów. Przepadł bezpowrotnie w wyniku wielkiego pożaru zamku w Monachium w 1673 r. Kopia Paula Juvenela znajduje się w Saalhof we Frankfurcie nad Menem, nieopodal zachowanego ciągle skrzydła (dziś Historisches Museum).

Obraz przedstawia Maryję, przeniesioną przez anioła z doczesnego życia w niebiańską glorię. Bóg Ojciec i Syn przyjmują ją z miłością i nakładają na jej skroń koronę. Apostołowie patrzą zdumieni na pusty grób. W tym obrazie Dürer sportretował się: w drugim planie obrazu opiera się o tablicę, z której można odczytać: „Albertus D. Alemanus faciebat post Virginis partum 1509”.

Albrecht Dürer pracował na zlecenie cesarza Maksymiliana I.

W latach 1511-13 malował on reprezentatywne obrazy cesarskie dla Norymbergi; są one wyjątkowo nie podpisane. Nimi chciało miasto otwarcie podbudować swoje prawo przechowywania insygniów władzy. Karol Wielki został przedstawiony w szacie cesarskiej, z mieczem w prawej ręce i jabłkiem królewskim w lewicy; Cesarz Zygmunt zaś – odwrotnie (obydwa obrazy obecnie w zbiorach Germanisches Nationalmuseum, Norymberga).

Z roku 1511 pochodzi słynny obraz na drewnie: Adoracja Trójcy Świętej, namalowana pierwotnie dla Brüderhaus w Landau, później (około 1600) oddany przez norymberską radę miejską do dyspozycji cesarza Rudolfa (obecnie w Kunsthistorisches Museum, Wiedeń). W dolnej części tego po mistrzowsku namalowanego i zakomponowanego obrazu Dürer sportretował się w postaci antycznej figury trzymającej tablicę z łacińską inskrypcją..

Grafika
Podczas tych lat Dürer opublikował, nie licząc mniejszych drzeworytów i miedziorytów, trzy większe serie ksylografów świadczące o bogatej inwencji artysty i należące do najwybitniejszych dzieł norymberskiego mistrza. Są to:

* Mała Pasja (1509—1510), pierwotnie w 37 rycinach;
* Duża Pasja (1510), istotnie różniąca się od małej, zarówno wyobrażeniami jak i formatem, 11 rycin
* Żywot Marii (1510—1511), 20 rycin

Ponadto można wymienić:

* Trójca święta (drzeworyt 1511),
* Msza św. Grzegorza
* Św. Krzysztof
* Święta Rodzina z matką Anną
* Joachim z różańcem

Wtedy poczynił Dürer eksperymenty z suchą igłą (na miedzi). Tak powstała Święta Weronika (1510), Leidensheiland i Św. Hieronim (obydwie grafiki z 1512).

Od tego czasu przeważają w twórczości Dürera drzeworyty i miedzioryty, a rzadziej spotkać można obrazy jego pędzla. Z tych ostatnich znany jest mały obraz pochodzący z roku 1512 a przedstawiający Maryję z nagim dzieciątkiem trzymającym nadgryzioną gruszkę. W tym samym roku powstają w przeważającej mierze małe grawiury, wśród niech – trzecia Pasja. Mniej więcej w tym czasie Dürer otrzymał list od swego mecenasa, cesarza Maksymiliana, w sprawie obrony grafik przed imitacjami.

Jako wyróżniające się dzieła z roku 1512 należy wymienić sztychy: Maria auf der Rasenbank, Christus der Dulder (obydwie grafiki suchą igłą) oraz święty Hieronim w wąwozie. Z kolejnych lat pochodzą najsłynniejsze ryciny Dürera: Rycerz, śmierć i diabeł 1513, Św. Hieronim w pracowni, Melancholia I, oba z 1514, Św. Eustachy klęczący przed swym koniem, jak również zamówiony pierwotnie dla norymberskiego kościoła pod wezwaniem św. Katarzyny, a znajdujący się obecnie w monachijskiej pinakotece Ołtarz narodzenia pańskiego. Od 1515 w twórczości Dürera pojawia się również akwaforta.

Znaczenie w historii sztuki

Najistotniejszą z zasług Dürera jest jego szczególny wkład w rozwój drzeworytnictwa i miedziorytu. Nadał drzeworytowi rangę samodzielnego dzieła sztuki plastycznej, doprowadzając go do poziomu miedziorytu, w którym udało mu się do perfekcji opanować operowanie światłem.

Tak samo jak drzeworyt, Dürer zrewolucjonizował techniki miedziorytnicze. Sztychy takie jak Rycerz, śmierć i diabeł, czy Melancholia I przysporzyły mu sławy w całej Europie i zapewniły mu oddziaływanie, którego z pewnością nie uzyskałby żadnym swoim obrazem. Dürer - podobnie jak Tycjan czy Michał Anioł - dostrzegł znaczenie grafiki również w tym, że sprzedawane sztychy mogą nabrać wymiernej wartości finansowej. Swoje grafiki wydawał Dürer własnym sumptem. Stosowane przezeń rozwiązania graficzne prędko rozprzestrzeniły się na całym kontynencie.

Oprócz działalności artystycznej Dürer zajmował się teorią perspektywy, jest też autorem traktatu o miernictwie. Interesowała go również obronność miast: na podstawie jego szkiców przebudowane zostały u progu XVI wieku mury obronne Ulm.

Wybrane dzieła

* Autoportrety Albrechta Dürera
* Madonna z dwoma aniołami ok. 1485
* Chrystus na krzyżu' 1500
* Objawienie Janowe 1498
* Hołd Trzech Króli 1504 Uffizi
* Madonna i Dzieciątko z czyżykiem 1512
* Czterej Apostołowie 1526
* Święto Różańcowe 1506
* Dziesięć tysięcy męczenników 1508
* Syn marnotrawny 1496

Grafika:

* Pasja oraz Apocalypsis cum figuris, 1496–1498, cykle drzeworytów
* Rycerz, śmierć i diabeł, 1513, miedzioryt
* Melancholia, 1514, miedzioryt, 31 x 26 cm, Galeria Albertina, Wiedeń

Przypisy

1. ↑ 1,0 1,1 (ang.) Web Gallery of Art: Albrecht Dürer Biography.
2. ↑ (niem.) Albertina: Selbstbildnis als Dreizehnjähriger, 1484.
3. ↑ (ang.) Web Gallery of Art: Feast of the Rose Garlands, 1506.

Pozostałe wspaniałe dzieła tego wybitnego malarza - obrazy oraz grafiki - według dat ich powstania można zobaczyć TUTAJ.

O malarzu - bardzo ciekawy artykuł można przeczytać TUTAJ.

źródło: Mennica Polska / Wikipedia